Kirkjuritið - 01.04.1940, Blaðsíða 32

150
Niels Dael og Lísulundur.
Apríl.
Sjálandi prestlaus. Hafði safnaðarstjórnin samið við ung-
an kandidat um að laka við prestsþjpnustu í söfnuðinum.
Nú vildi svo til, að Niels Dael var á ferð og prédikaði í
kirkjunni. Eftir þá prédikun var söfnuðinum strax ljósl,
að „þarna var maðurinn, sem hann vantaði", eins og einn
safnaðarnefndarmaður komst að orði. Og Dael, sem vildi
einmitt vera frísafnaðarprestur, réðst til safnaðarins eftir
að kandidatinum hal'ði verið hætt upp fyrir hrigðmæli
safnaðarins. Síðan liefir Niels Dael verið óslitið prestur i
Höve. Og „ástin við fyrstu sýn“ liefir orðið haldgóð milli
prests og safnaðar.
Allþungt reynslustríð gekk Dael í gegnum fyrstu árin
eftir heimkomuna, og báru prédikanir hans nokkurn vott
þess. Mikill strangleiki einkendi þær. Þær voru gegnsýrðar
af lögmálsanda, ekkert evangelium.
Eftir langvarandi þjáningar lézt kona hans, árið 1901.
Það sem jafnan liafði einkent hana var heilsteyptur vilji,
og hafði hún verið manni sínum trúr og áhrifaríkur lífs-
förunautur.
Skömmu eftir dauða hennar tókst Dael á hendur prests-
þjónustu í Havrehjerg skamt frá Höve og liefir haft hana
á hendi siðan. Árið 1909 var myndaður frisöfnuður um
hann í Fredrikshorg á Norður-Sjálandi, og fer hann þangað
fjórða livern sunnudag enn, jafnt vetur sem sumar, til
guðsþjónustuhalds, þó að kominn sé á níræðisaldur. Ber
])etta vott um hinn frábæra kraft öldungsins, sem ekki
kemur þó siður fram í skólastarfi hans en preststarfi. —
Margir kunnugir menn lita svo á, að Niels Dael yxi sem
prestur eftir dauða konu sinnar, er liann hafði yfirstigið
sorgina, sem dauða hennar var samfara. Og kemur þetta
heim við það, sem oft hefir verið haldið fram, að þeir
prestar séu meira fyrir söfnuði sina, er séu ókvæntir og
barnlausir, þar sem þeir geli þá helgað sig prestdóminum
óskiftir •— og er sjálfsagt talsvert rjett í þessu.
Ekki hafði Dael dvalið mörg ár heima, er hann aflaði
sér mikils álits sem prédikari, og eignaðist hann brátt