Kirkjuritið - 01.04.1940, Blaðsíða 34

152
Sigurjón Guðjónsson:
Apríl.
bræðralagshugsjónin er honuni. Og hversu blessunarrík
sem prédikunin og sálmasöngurinn er, þá eru þó augna-
blikin við altarisborðið dýrmætust alls þess, er fram fer
við guðsþjónustuna. Alt bans starf hefir miðað að því að
byggja upp bið góða i brjósti mannanna, og sameina þá
fvrir auglili Guðs.
VI.
Niels Dael liafði ekki verið mörg ár heima sem prestur,
þegar skólamaðurinn i bonum fór að láta á sér bæra.
Prestsþjónustan ein fullnægði honum ekki. Hann þurfti
rýmra starfssvið. En það leið á löngu áður en lionuin væri
ljóst, livað hann vildi í þessum efnum. Skóli lians, el' upp
kæmist, átti að verða með alt öðru sniði en aðrir skólar.
En hvernig átti hann að vera? Um þelta braut hann lieil-
ann fram og aftur. — Nokkru eftir aldamótin átli Dael
í hinu mesta hugarstríði. Mun umhugsunin um nýja skól-
ann liafa átt sinn þátl í því. Hann þjáðist af strangri
höfuðveiki með köflum, Ieið oft mikið af svefnleysi, svo
að stappaði nærri sturlun. Hann þoldi engin andleg störf,
og varð lolcs að leggjast á In'essingarliæli um misseris-
skeið árið 1907.
Hann náði sinni fyrri lieilsu á liætinu, og bvíldin þar
varð honum lil ómetanlegs gagns í andlegum efnum. Hug-
myndir Iians um skólann og tilgang lífs lians skýrðust.
Hann drakk í sig nýjan kraft til framkvæmda. Eftir liæl-
isvistina l'ór liann að bera áhugamál sitt fram við vini
sína, og var studdur af góðum undirtektum þeirra.
Sú spurning sótti og á hann: Hvernig getur prest-
urinn bezt búið sig undir starf sitt? Hann þóttist sjá,
að háskólaguðfræðin væri of fjarri alþýðunni, sem prest-
arnir ættu að starfa lijá. Guðfræðinámið fór fram i stór-
borg, en flestir nemendurnir áttu að dvelja úti á landinu
og i smábæjunum. Þarna var uin óheillavænlegt djúp að
ræða. — Og fyrir þessu hafði hinn ágæti kennari Niels
Dael á Askov, Ludvig Scliröder, haft opin augun. Hann