Kirkjuritið - 01.12.1941, Side 22

412
Jón Helgason:
Desember.
djarfræði. Og þó leggur hvað mestan og skærastan Ijóma af
hinu bjargfasta guðstrausti hans og óbifanlegu vissu um
góðan árangur. Ég hygg þá lika, að þann dag hafi Jesús
glaðastan lifað í starflífi sínu, er hinir útsendu lærisvein-
ar konni til hans aftur, og skýrðu frá góðum árangri af
starfi sínu. Glaður í heilögum anda vegsamar hann föður
sinn fyrir að hafa hulið fyrir spekingum og hygginda-
mönnum, það er nú sé opinberað smælingjum. — Aldrei
hefir Jesús verfið öruggari í sigurvissu sinni en á þeirri
stundu, og eldur áhugans aldrei brunnið heitar á arni
hjarta lians en einmitt þá: Að ganga nú með óskiptum
kröftum út í baráttuna miklu gegn mannanna neyð í öll-
um hennar myndum.
Og barátta var það þá líka, sem beið hans, en nokkuð
annars eðlis en hann í sigurvissu sinni hafði ætlað. Meðan
Jesú dvaldist í Kapernaum er svo að sjá sem hann hafi
elcki átt neinni mótspyrnu að mæta. En þegar nú þykir
sýnt, að tilgangur hans sé að leggja landið alt undir sig,
og hinsvegar lýðurinn hneigðist meira og meira að hon-
um, hættir hinum eiginlegu leiðtogum að standa á sama.
Þeim blæðir i augum álit lians meðal alþýðunnar og sjá
mikla hættu búna áliti sínu; þeir hefjast þvi handa til að
aftra frekari álirifum hans á hana. Jesús sá brátt, hvað
verða vildi, að hér var harátta i aðsigi, en hann var stað-
ráðinn í að láta ekki á sér standa, og að hörfa ekki undan,
þótt hann vissi, að baráttan yrði hörð. Sýnir það óvið-
jafnanlegt djarfræði Jesú og traust á góðum málstað.
Hann vissi, að hann átti þar að mæta öllu því, sem til var
af viti, anda og orku með þjóð sinni — þeim mönnum,
sem áttu mest ítök hjá almenningi öllum, voru í mestu
áliti þar og áttu hvað mestu fylgi að fagna: Þessir menn
voru fræðimennirnir (hinir skriftlærðu) og aðalfylgis'
menn þeirra í hóp leikmanna: Farísearnir. Hve skæðir þeir
voru sem mótstöðumenn, fáum vér naumast rent grun 1
nú. En Jesús vissi vel, livað hann réðst í, er hann ódeigm-
tók að fletta ofan af atferli þessara leiðtoga lýðsins og