Kirkjuritið - 01.05.1942, Page 13

Kirkjuritið.
Kristnin á Skotlandi.
Heiðni tíminn.
Eitt af því fyrsta, sem hinar skrá'ðu heimildir í sögu
Englands geta, er innrás Rómverja i landið undir for-
ystu Júlíusar Cæsars árið 55 fyrir Ivrists burð. Nær hálfri
nnnari öld seinna inn í Skotland, undir forystu Tacitusar
^gricoia, hins rómverska skattlandsstjóra, sem átti yfir
ráða nær öllu núverandi Englandi norður að Sohvay-
f*rði á norðvesturströndinni. I þessum leiðangri tókst
^gricola að færa landamæri sín alt norður til Fortli-
l.jarðarins í Skotlandi, þar sem hann afmarkaði norður-
takmörk landamæra sinna við línu, dregna þvert yfir
landið milli Fortli- og Clydefjarðarins.
Þegar Rómverjar réðust inn í norðanverðar brezku
eyjarnar, hittu þeir fyrir fólk eða þjóðflokka á allháu
'Uenningarstigi, sem þeir nefndu Caledoniana. Þeir áttu
d. sína sérstöku slegnu mynt, og lærða stéttin, Drúid-
arnir, höfðu numið sérstaka tegund ritslistar og tileink-
að sér liana. Um þessar mundir er talið, að íbúar eyj-
anna hafi játað hin svokölluðu Driizdtrúarbrögð, sem
*ðri stéttin tók heiti sitt af, hin sönm trúarhrögð og
dðkuðust í Frakklandi á þeim tíma. Drúidarnir, eða
^ólk eikarinnar, tignuðu einn æðstan guð, sem stjórn-
aði heiminum. Sólina kölluðu þeir Bel og trúðu á hana
sein einskonar lækningarguð, því að þeir skildu, að við
ylgeisla liennar vermist og þróast gróður jarðarinnar,
l’ar á meðal ýmsar heilnæmar jurtir, sem þeir notuðu
lækninga. Er þaðan sprottin hugmyndin um sólina
sem læknandi guðdóm. Auk þessara guða trúðu þeir á
y^Usa aðra, svo sem sérstakan herguð, guð iðninnar og
Vlðskiptanna og guð mælskunnar og skáldlistarinnar.