Kirkjuritið - 01.05.1942, Blaðsíða 22
156
Jón Jakobsson:
Maí. ,
svo langt aftur í tíniann sem sögur ná að greina. Árið
1296 flutti Edward I. Englakonungur liann sem herfang
til Englands, og að undirlagi hans var steinninn greypt-
ur 1301 inn í krýningarstólinn enska eða komið fyrir
undir setu hans, svo að ennþá er hann krýningarsæti
konunga, sem geymist í hinu fræga Westminster Ahhey
í London. — En þetta var nú dálítið innskot. —- Á Jóna
er nú fátt eitt eftir, sem minnir á fyrri tima frægð, nema
turn einn og þaklausir veggir. Gnýr Atlantshafsins, sem
brýtur án afláts á granítklettum eyjarinnar, er eina
hljóðið, sem rýfur þögnina, er drúpir yfir gömlum minj-
um horfinna alda. Svo fór að lokum um kristni og kirkju
Culdeeanna, að hún kendi fullra yfirráða hins skipu-
lagða eða kerfisbundna kristindóms Evrópu og róttækra
breytinga á stjórnar og starfsháttum sínum.
Katólska kirkjan sigrar.
Það var kirkja rómversku páfanna, sem teygði arm-
legg sinn yfir til hinnar skozku strandar, og gjörði þessa
andlegu drotningu þjóðarinnar sér undirgefna.
Þetta gerðist þó ekki fyr en á 11. öld. I Englandi varð
páfakirkjan aftur á móti ráðandi um alt land á 7. öld,
en áður hafði, eins og kunnugt er, eða laust fyrir 600,
Gregoríus mikli páfi sent Ágústínus ábóta til Bretlands
til að endurvekja kristindóminn þar, sem varð að m'estu
landflótta um skeið við innrás Engla og Saxa í landið.
Til valdatöku katólsku kirkjunnar í Skotlandi liggja
þessi sögul^gu tildrög:
Á stjórnarárum Malcolms Canmore, sem var 16. lcon-
ungurinn á veldisstóli Skota, talið frá Kenneth M’Alpm,
fyrsta konungi hins sameinaða Skotlands, varð England
fyrir innrás Wilhjálms hertoga .í Normandi, er fékk
síðar viðurnefnið hinn sigursæli. Hann háði orustu við
Harald, þáverandi konung Englands, fyrverandi jarl af
Wessex; er kend er við Hastings, og liafði fullkominn
sigur. Þetta var árið 1066. Tveim árum eftir þessa frægu