Jólakveðja til íslenzkra barna frá dönskum sunnudagaskólabörnum - 24.12.1925, Blaðsíða 7

5 —
gleymdi hún raunar að þakka fyrir sig
eins og að vanda, en Elsa var vel ánœgð
með að Stína skyldi fá brúðuna. Það var
betra að sjá fallegu augun hennar Stínu
en að fá nokkrar þakkir.
En er skólinn hófst að nýju eftir jól,
var Stína sem annuð barn. Upp frá þessu
var hún altaf þæg og siðprúð.
C2Z3C2Z1C2Z)C2Z)DC2Z)C2Z3C22DC223
J ó 1 i n.
Jólahátíðin eryngsta kirkjuhátíðin. Jólin
voru fyrst haldin hátíðleg á fjörðu öld, eða
rúmum 400 árum fyrir bygging íslands.
Svo st.endur á þessu, að fyrstu ár kristn-
innar lögðu menn ekki eins mikla áherslu
á fæðing Krists eins og á upprisu hans
og himnaför.
Til eru mörg heiti á jólunum hjá út-
lenskum ])jóðuin, en mjög 'er nafnið svipað
a öllum Nordurlandamálunum. Fyrir kristni
komu forfeður vorir saman um jólaleylið.
til þess að halda hátíðlegan miðjan vetur.
Þetta var laust eftir vetrarsólhvörf, er dag
tók aftur að lengja.
Nú er jólatrjeð oft notað sem tákn
jólanna, áður fengu börn og annað heim-
ilisfólk tólgarkerti, sem inenn svo hræddu
föst á rúmstólpana. Ekki er langt síðan
jolalrjeð fluttist hingað til lands, koma ])au
frá stóru skógunum i Noregi og Sví])jóð,
en stundum einnig frá Danmörku. Sumir
nota birkihríslur í slað jólatrjesins, og eru
þœr fult eins fallegar, ef vel eru skreytlar,
°g miklu eru þær þjóðlegri en útlendsku
jólatrjen. L. S.
O
O
o
o
oooooooooooooooo©oooooooooooooooo
O 1 i og j ó 1 i n.
(Dönsk jólasaga).
OOOOOOOOOOOOOOOO0OOOOOOOOOOOOOOOO
Það var aðfangadag jóla. Snjó hafði
hlaðið niður í bænum og i nágrenni hans,
svo sleðafæri var hið besta, og svell var
a öllum tjörnum, en ísinn á höfninni var
svo þykkur að öll skip nema ísbrjóturinn
lágu föst í honum. Það var besta jólaveður,
og hver sem vetlingi gat valdið var annað
hvort á skaulum á tjörninni í miðjum
bænum, eða rendi sjer á sleða í brekkunni
neðan við skóginn.
Ólafur hjet 11 ára gamall drengur.
Hann var stór og sterkur. Dag þennan
sem oflar var hann á skautum á tjörninni,
og það var tæplega að hann gæfi sjer tíma
til þess að skreppa heim og borða, svo
var ákafinn mikill. Hann leysti skaulana
í snatri af fótum sjer og hljóp heim, hristi
snjóinn af fötunum og rauk rakleiðis inn í
borðstofuna.
„Er maturinn tilbúinn — mamma?u
spurði hann, áður liann hafði kastað mæðinni.
„Góðan dagin, Oli minn!“ sagði mamma
lians. Þá mundi ÓIi að hann hafði ekki
lieilsað, er hann kom í stofuna, og ha.-n
flýtli sjer að lieilsa mömmu sinni og systr-
unuin. Þá var tekið til snæðings, og er
Óli hafði rent niður siðasta matarbitanum,
rauk hann af stað aftur. En áður hann
fór Út kallaði hann: „Mamma, jeg hlakka
voðamikið til, heldurðu ekki að jeg fái
gufuvjelina í jólagjöf!“
Hann beið ekki eftir svari, en fór fyrst
út 4 eldhús að finna Pctru, sem var gam-
alt hjú hjá foreldrum hans. I eldhúsinu
var auk þess María systir hans, og Óli
reif straks í fljetturnar ú henni, svo hún
æpti upp og flýði, en Petra garnla fór að
tauta yíir Óla. Hún var að baka pönnn-
kökur, og Óli tók eina kökuna og tróð
upp í sig.
„Láttu þær vera strákur,“ sagði Petra
gamla og reiddi upp sleifina, en þú hljóp
Óli Út.
„Hvað er um að vera?“ spurði mamma
Óla, sem komið hafði fram í eldhúsið, er
hún heyrði óhljóðin.
„0 - það var bara hann Ólí,“ sagði
Petra, sem þókti í rauninni vænt um Óla.
„Það gerir ekkert þó hann ærslist svolítið,
drengurinn, ef alt er græskulaust og hann