Kirkjuritið - 01.01.1949, Side 13

ÞAÐ, SEM GRÆR
11
komst svo langt að segja í nafni Jahve: Hvort fær kona
gleymt brjóstbarni sínu, að hún miskunni eigi lífsafkvæmi
sínu? Og þó að þær gætu gleymt, þá gleymi ég þér samt
ekki. Þennan boðskap hóf Jesús í hæsta veldi: Guð er
kærleikur og krefst kærleiks af mönnunum, til þess að þeir
verði um síðir kærleikur eins og hann. Verið miskunn-
samir eins og faðir yðar á himnum er miskunnsamur.
Verið fullkomnir eins og faðir yðar á himnum er fullkom-
inn. Þennan boðskap flutti hann jafnt í orði og verki. Allt
líf hans var kærleiksfórn. Hann var sjálfur kærleiki
Guðs holdi klæddur hér á jörð. Það er sama hvar flett
er upp í guðspjöllunum. Krafa hans um kærleika er alls
staðar meginkrafan til mannanna, já, eina krafan, sem
felur allar aðrar í sér eins og sólargeislinn litrófið. Þegar
hann er spurður um æðsta boðorð lögmálsins, segir hann
aðeins: Elska skalt þú. Elska skalt þú Drottin Guð þinn
af öllu hjarta þínu og af allri sálu þinni og af öllum huga
þínum. Elska skalt þú náunga þinn eins og sjálfan þig.
Á þessum tveimur boðorðum byggist allt lögmálið og
spámennirnir. Og efsti dómur hans miðast við hið sama:
Hungraður var ég, og þér gáfuð mér að eta, þyrstur var
ég, og þér gáfuð mér að drekka, gestur var ég, og
þér hýstuð mig, nakinn, og þér klædduð mig; sjúkur
var ég og þér vitjuðuð mín, í fangelsi var ég, og þér komuð
til mín.....Sannlega segi ég yður, svo framarlega sem
þér hafið gjört þetta einum þessara minna minnstu bræðra,
þá hafið þér gjört mér það. Er nokkuð til, sem sýnir
skýrar, hvað það er, sem grær?
Og bendir ekki okkar reynsla, það sem hún nær, til
hins sama? Hvað hefir glatt okkur mest? Hvað annað en
kærleikur Guðs og manna til okkar, eða okkar til Guðs
og manna? Þegar hann hefir snortið okkur, hefir allt
orðið bjart og hlýtt. Það er lífið sjálft. Já, jafnvel þótt
einhverjum þyki aðeins vænt um blóm eða dýr, þá getur
það vísað honum veginn til himins Guðs.
Þannig leiftrar kærleikurinn okkur að ofan eins og