Kirkjuritið - 01.01.1949, Síða 19

ÚR ÁRAMÓTA HUGLEIÐINGU
17
en án hjarta og sálar og annara eiginleika, sem í eðli sínu
benda til guðlegs uppruna.
Þannig litu þá hinir brezku mætismenn á málefni
sinnar þjóðar fyrir nærfellt 40 árum. Að mínum dómi
gætu þau alveg eins átt erindi til íslenzku þjóðarinnar í
kvöld, og þess vegna hefi ég rifjað þau upp nú.
Það sem einkennir öll þessi ummæli er, hvað þau lýsa
mikilli ást og umönnun fyrir landi og þjóð, en það eru
eiginleikar, sem allmjög skortir á meðal okkar, að minnsta
kosti virðast þeir oft hverfa í skuggann fyrir minna göf-
ugum hugsunarhætti. Við erum sundurlynd þjóð og deilu-
gjörn og hættir til að missa sjónar á hinu sameiginlega
stefnumiði vegna ágreinings um aukaatriði. Við höfum
sérstaka tilhneigingu til að tortryggja náungann og tala
illa um hann á bak. I opinberu lífi, svo sem stjórnmála-
baráttunni, kemur þetta fram í grófum brigzlyrðum og
persónulegum árásum. Þetta stafar af skorti á félags-
þroska og sýnir, að ræktun sálarinnar er skammt á veg
komin. Meðan svo er háttað, kemur enginn pólitískur
flokkur neinum verulegum umbótum á, hversu fagra hug-
sjón, sem hann auglýsir á stefnuskrá sinni. Með öðrum
orðum, baráttan á stjórnmálasviðinu verður ömurleg,
þreytandi og vonlítil. — Við þurfum þess vegna að finna
eitthvert mál, sem allir flokkar og allir einstaklingar þjóð-
arinnar gætu safnazt um, mál, sem fyrst og fremst kallaði
fram það mannlegasta, göfugasta í eðli hvers og eins.
% sé ekki betur en þetta mál sé blátt áfram það, sem
nefna mætti almenna mannrœkt, ræktun sálar og líkama
allra einstaklinga þjóðarinnar, án tillits til stöðu, stéttar,
efnahags, ættemis eða aldurs. Forysta þessarar mann-
ræktarstefnu mætti ekki vera í höndum einnar eða ör-
fárra stofnana eða stjórnmálaflokka, heldur yrði hún að
eiga sinn fulltrúa við hvert blað, sem út er gefið, hvern
skóla, í hverju félagi, hverjum flokki, hverri kirkju lands-
ins — alls staðar.
GuÖmundur Daníélsson frá Guttormshaga.
2