Kirkjuritið - 01.01.1949, Blaðsíða 28

26
KIRKJURITIÐ
greinum. Þess vegna kemur hjúskaparbrot alls ekki fyrii'
hjá oss, því síður sifjaspell. Margir af oss halda sér meira
að segja frá hjúskap."
Þessu næst snýr Tertúllianus sér að því að sýna fram
á, hvers vegna kristnir menn geti ekki trúað á marga
guði, heldur aðeins á einn sannan Guð. Hvað væri þá
orðið úr almætti Guðs, ef hann þyrfti allteina hjálparguði
til þess að framkvæma sínar guðdómlegu skyldur? Flestir
þeir, sem dýrkaðir hefðu verið sem guðir, hefðu áður
verið menn. En jafnvel hinir vitrustu menn og réttlátustu,
voldugustu og mælskustu, eins og Sókrates, Aristides, Alex-
ander og Demosþenes, hafi þó ekki orðið guðir. Hinir
verstu menn hafi aftur á móti iðulega verið teknir í
guðatölu. Og í musterum þeirra hafi síðan verið fram-
inn allskonar ólifnaður, eins og næg dæmi finnist um.
„Nýlega var í Kartagó sett upp á torginu ófreskja
nokkur með asnaeyru, asnahóf á öðrum fæti, klædd í
skikkju og með bók í hendi. Bar myndin þessa yfirskrift:
Asnabastarður, guð kristinna manna! Að þessu gátum vér
kristnir menn ekki annað en hlegið. Því að miklu líklegri
væru andstæðingar vorir til að tilbiðja slík skurðgoð.
Því að einmitt þeir tilbiðja guði með hundshöfuð, Ijóns-
höfuð, hafurshorn eða hrútshom, 3 hafursfætur, með
vængi á hryggnum eða fótunum.“
Eftir þetta kemur alllöng útskýring á kristnum trúar-
kenningum um einn sannan Guð, Jesúm Krist og Heilaga
ritning. Þar segir meðal annars um Guð:
„Vér þekkjum Guð af verkum hans og af vitnisburði
sálarinnar. En til þess að vér skyldum fyllilega læra að
þekkja boðorð hans og vilja, hefir hann gefið oss sitt
orð í bókum. Hafi einhver löngun til að rannsaka eðli
Guðs og vilja, óski menn að finna hann, trúa á hann og
þjóna honum, þá stendur bók Guðs opin. Frá upphafi hefir
Guð innblásið vitra og réttláta menn með anda sínum og
sent þá til jarðarinnar til að bera vitni, að Guð er einn.“