Kirkjuritið - 01.01.1949, Blaðsíða 32

30
KIRKJURITIÐ
um né fátækum. Heimspekingarnir hafa sótt vizku sína
til Grikklands. Kristnir menn hafa sótt sína vizku til
himins. Heimspekingurinn leitar frægðar, kristinn maður
frelsis. Heimspekingurinn ástundar mælsku, kristinn mað-
ur góða breytni. Annar byggir upp, hinn brýtur niður.
Annar varðveitir sannleikann, hinn niðurrífur hann.“
„Vér kennum upprisu frá dauðum. f ritum heimspeking-
anna er þessi hugsun tekin upp, en þeir halda þvi fram,
að mennirnir komi aftur í ýmsum myndum. Vér kennum,
að sérhver maður rísi upp, sami maðurinn og hann var.
Þér kunnið að spyrja, hvernig vér getum öðlazt líkama
vom á ný, eftir að hann er horfinn í upplausninni? At-
huga sjálfan þig og lærðu að trúa! Þú veizt, að áður en
þú varðst til, varst þú ekkert. Skaparinn framkallaði þig
úr tilveruleysi og getur látið þig hverfa þangað aftur.
En enn á ný getur hann framkallað þig úr óskapnaðinum.
Þannig fer Guð að í allri þeirri veröld, sem hann hefir
skapað. Ljósið deyr dag hvern og fæðist á ný, grasið
fölnar á mörkinni, en þegar komið deyr í moldinni spírar
það til nýs lífs. — Maður, gef gaum að því, hvernig Guð
fer að í náttúrunnar ríki! Þú, sem settur ert yfir ríki
náttúmnnar, skyldir þú verða að engu, og aldrei rísa
upp á ný.“
Að lokum segir Tertúllian:
„Mjög er þesísari röksemd hampað gegn kristnum
mönnum: Þér kristnir menn ættuð ekki að kvarta undan
því, að vér ofsækjum yður! Þér viljið endilega þjást! Þér
ættuð að þakka oss, sem hjálpum yður til að pínast!
Þetta er vissulega útúrsnúningur á sannleikanum. Þegar
vér erum reiðubúnir að þjást, er það á sama hátt og her-
maðurinn í orustunni. Ekki elskar hann orustuna vegna
þess að hún hefir hættu og skelfingar i för með sér,
heldur berst hann af öllum kröftum vegna sigursins.
Þegar oss kristnum mönnum er stefnt fyrir dómarann,
erum vér í lífshættulegu stríði fyrir sannleikann. Það er