Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.01.1949, Blaðsíða 41

Kirkjuritið - 01.01.1949, Blaðsíða 41
SÉRA ÞORVARÐUR ÞORVARÐSSON 39 Eitt sinn framkvæmdi hann fermingu, er sonur hans nýlátinnn lá á líkbörunum, og lét hann það hvergi á sér finna. Slik var karlmennska hans og æðruleysi, er um sjálfan hann syrti. Þegar séra Þorvarður kom í Mýrdalinn, tiltölulega ungur Prestur, fátækur, vinalaus og flestum ókunnugur, þótti það tvísýnt mjög, að hann myndi njóta sín þar sem and- legur leiðtogi, er hefði traust og virðingu sóknarbama sinna. Eins og kunnugt er m. a. úr æfisögu séra Jóns Steingrímssonar, hafði Mýrdælingum hætt við því, að hlífast lítt við presta sína, ef þeim líkaði ekki við þá sem skyldi. Höfðu þeir jafnvel haft það orð á sér að vera litlir prestavinir, þótt ýmsa ágæta presta hefðu þeir átt. En þetta fór á annan veg með séra Þorvarð. Þótt hann hafi sennilega haft flestum Mýrdalsprestum erfiðari ytri aðstæður, lengst af, varð hann brátt einn ástsælasti og bezt virti prestur, sem þar hafði þjónað. Vinsældir hans fóru vaxandi með hverju ári, sem hann dvaldist þar, svo að hvarvetna var til þess hlakkað, er hann kom á heimilin. Þau voru sannarlega mælt út úr hjörtum sóknarbarna hans, orðin, sem grafin voru á silfurskjöld, er þau lögðu á kistu hans, og voru á þessa leið: Orð og umhyggja okkur lýstu innan og utan kirkju. Bágstaddra vinur, börnum þú fluttir guðsorð á gullaldarmáli. Fegri vitnisburð getur prestur tæpast öðlazt hjá sókn- arbörnum sínum, er starfi og samleiðum lýkur. Þegar séra Þorvarður er nú horfinn oss til þeirra heima, er hann horfði ætíð öruggur fram til, þá munum vér öll, sem nutum prestsstarfa hans, sem fræðara í æsku, sálu- sorgara við ástvinamissi og í öðrum áföllum lífsins, og hlýs hollvinar hverja stund, minnast hans sem sanns og einlægs boðbera og þjóns þess göfgasta, sem lífið á, — Kristseðlisins í sálum mannanna.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.