Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.01.1949, Qupperneq 52

Kirkjuritið - 01.01.1949, Qupperneq 52
50 KIRKJURITIÐ hið liðna og gylla. Eitt af því, sem prestarnir oft sakna, er þeir ræða um kirkjuna, er vald hennar til að koma fram sem stofnun, er í senn getur laðað og skipað, og sé skip- uninni ekki hlýtt, þá refsað. Svo getur átt sér stað í öllum félagsskap, að einhver meðlimurinn sé ekki hæfur til að njóta réttinda þeirra, sem félagið veitir honum. Slík var og skoðimin innan kirkjunnar lengi fram eftir öldum, og er jafnvel enn í dag innan sumra kirkjudeilda. Því segir ekki í Matt. 18,15—17: En ef bróðir þinn syndgar á móti þér, þá far og vanda um við hann, að þér og honum einum saman; láti hann sér segjast, þá hefir þú unnið bróður þinn. En láti hann sér ekki segjast, þá tak að auki með þér einn eða tvo til þess, að hver framburður verði gildur við það, að tveir eða þrír beri. En hlýðnist hann þeim eigi, þá seg það söfnuð- inum. En ef hann einnig óhlýðnast söfnuðinum, þá sé hann þér eins og heiðingi og tollheimtumaður. — Af þessu hafa menn svo viljað ráða, að geri maðurinn enga yfir- bót synda sinna, þá sé hann þar með fallinn á verknað- inum og útilokaður frá söfnuði sínum, sbr. 1. Kor. 5, 11.— 13. — Upprætið hinn vonda úr yðar eigin hóp. 1 1. Kor. 5, 2. ávítar Páll söfnuðinn, að hann skuli líða illræðis- menn innan sinna vébanda. 1 Opb. 2, 14, 15. kemur það fram, að söfnuðurinn í Pergamos breyti rangt með því að umbera Bíleamíta og Nikólaíta. Gal. 6, 1. segir það, að hinir andlegu eigi að leiðrétta misgjörðamanninn með hógværðaranda. Gætir hinnar sömu skoðunar í Dídake, Kenningu hinna tólf postula, 2., 4. og 5. kap. Tít. 3, 10. gerir ráð fyrir áminningum og útilokun. Versin 1. Kor. 5, 3.—5. sýna, að Páll byggir rétt sinn á andlegri gáfu, sem að visu má aðeins beita í viðurvist safnaðarins. En útilokun hins brotlega er meira en einfaldur burtrekstur, heldur jafnvel tortíming holdsins. Eftir þessum leiðum í hinu Nýja testamenti hefir kirkjan myndað það, sem nefnt er meira bann, skilgreint það, sem annars vegar byggt á Guðs orði, en hins vegar á framkvæmd þess manns, sem
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80
Qupperneq 81
Qupperneq 82
Qupperneq 83
Qupperneq 84

x

Kirkjuritið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.