Kirkjuritið - 01.01.1949, Blaðsíða 63

UM KLRKJUAGANN
61
mJög hirðuleysis fyrir yður, svo ekki verður fjöður yfir
dregin. En ef þeir hafa ekki viljað yður til segja, sem
hann höfðu til kirkjunnar dauðan, þá grafi þeir hann upp
aftur og grafi annarsstaðar utan kirkjugarðs, ellegar þér
látið það gjöra, ef þeir vilja ekki. Sé þetta ekki gjört, þá
fyrirbýð ég yður, að þér syngið á þeirri kirkju eða messu-
embætti fremjið á meðan hann þar liggur, því að ekki
aleinasta hlýðir hér uppá gamalt lögmál, heldur og einnin
siðvanaleg og almennileg skikkan í öllum vors náðuga
kongs löndum og ríkjum, sem allir vita utanlands og innan.
Gjöri ég enga aðra skikkan hér á og fyrirbýð yður undir
afsetning yðar embættis hér í móti að gjöra, sem nú hefi ég
yður sagt. Kann ég ekki né vil fyrir neins manns sakir
að skikka annars en rétt er. Hér með yður almáttugum
Guði bifalandi. —
Það má ugglaust treysta því, að séra Guðmundur hafi
framkvæmt vilja yfirboðara síns.
Yður þykir sennilega dæmið nokkuð fornt, en þá skal
úr bæta bg taka annað frá 1853. Þá skrifar kirkju- og
uienntamálaráðuneytið biskupnum yfir Islandi svohljóðandi
bréf:
Justitsministeriet har tilstillet mig en fra Amtmanden
i Vest-Amtet modtagen Beretning, om et inden Barde-
strands Syssel begaaet Selvmord, hvorved det er blevet op-
lyst, at Præsten til Gufudal Præstekald, Andres Hjaltason,
inden foregaaende Anmeldelse for 0vrigheden, samt uden
dennes Resolution, har begravet Selvmorderens Lig med
alle kirkelige Ceremonier.
Da det af fornævnte Præst saaledes udvidste Forhold
hoiligen maa misbilliges, skulde jeg tjenstl. have Deres
Hoiærværdighed anmodet om, at ville give ham alvorligt
Tilhold om Fremtiden, ved Udovelsen af sine Embeds-
forretninger, at holde sig de gjældende Forskrifter noiag-
tigen efterretlige. —
Þar sem nú munu engar takmarkanir vera á því, að
veita sjálfsmorðingja leg í kirkjugarði ásamt kirkjulegum