Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.01.1949, Blaðsíða 65

Kirkjuritið - 01.01.1949, Blaðsíða 65
UM KIRKJUAGANN 63 ^ Það, hvað væri raun réttri eftir af öllum kirkjuaganum hinum forna. Því er fljótsvarað. Presturinn getur neitað að taka mann til altaris, hafi sá gert sig sekan í stórkostlegu, siðferðilegu afbroti. Presturinn verður að vitja þeirra, sem S1tja í varhaldi eða fangelsi, áminna þá og hughreysta. Auk þess má til kirkjuagans telja eftirlit presta með böm- um og gamalmennum, sem færð eru fram á opinberu fé. Ennfremur ber að telja hina almennu skyldu prestsins að áminna söfnuðinn, hvetja hann og laða til að lúta leið- toga sínum og drottni, Kristi. Þau ákvæði, sem snerta P^esta og kandídata og oft eru talin til kirkjuagans, eru það ekki, heldur aðeins framkvæmdarreglur um hæfni til prestsskapar. Nú kemur til álitsgjörðar, hvort breytingar þessar hafi haft nokkurn rétt á sér. Vitanlega verður að hafa það hug- fast, að verið sé að fjalla um málefni rikiskirkju. Ef litið er á bannfæringuna, þá er eðlilegt, að hún hverfi úr sög- unni. 1 lúterskum sið er refsing skvt. kirkjuaganum fyrst °g fremst áminning til betra lífemis. Að neita manninum Pni sakramentið er ekki dómsáfelling heldur kröftug áminning um það, að brot hans hafi verið svo stórt, að hann þurfi að iðrast og ganga svo til sátta við Guð og öðlast fyrirgefningu hans, sem fyrirheitin er í kvöldmál- tíðarsakramentinu. Hins vegar þýddi það, að reka mann- inn úr kirkjunni með hinu meira banni fyrir segjum 200 ár- nm, sama sem að gera hann landrækan. Því fengi hann ekki að vera innan kirkjunnar, þá hlyti hann að eiga aðra trú en þjóðardrottinn sinn, en skvt. reglunni cujus regio V0eri hann þá óhæfur til að njóta borgaralegra réttinda °g yrði ekki umliðinn í þjóðfélaginu. Myndast því sú rétt- arskoðun, að hver, sem skírn hefir tekið, yrði að eiga tilkall til dvalar innan veggja kirkjunnar, þótt takmarka hyrfti ef til vill, að einhverju leyti réttindi hans. Nú orðið er það þá svo, að menn ákveða sjálfir, hvort þeir teljist til þjóðkirkjunnar eða annarar kirkjudeildar eða jafnvel engrar. En þjóðkirkjan hefir engin tök á að losa sig við
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.