Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.01.1949, Side 65

Kirkjuritið - 01.01.1949, Side 65
UM KIRKJUAGANN 63 ^ Það, hvað væri raun réttri eftir af öllum kirkjuaganum hinum forna. Því er fljótsvarað. Presturinn getur neitað að taka mann til altaris, hafi sá gert sig sekan í stórkostlegu, siðferðilegu afbroti. Presturinn verður að vitja þeirra, sem S1tja í varhaldi eða fangelsi, áminna þá og hughreysta. Auk þess má til kirkjuagans telja eftirlit presta með böm- um og gamalmennum, sem færð eru fram á opinberu fé. Ennfremur ber að telja hina almennu skyldu prestsins að áminna söfnuðinn, hvetja hann og laða til að lúta leið- toga sínum og drottni, Kristi. Þau ákvæði, sem snerta P^esta og kandídata og oft eru talin til kirkjuagans, eru það ekki, heldur aðeins framkvæmdarreglur um hæfni til prestsskapar. Nú kemur til álitsgjörðar, hvort breytingar þessar hafi haft nokkurn rétt á sér. Vitanlega verður að hafa það hug- fast, að verið sé að fjalla um málefni rikiskirkju. Ef litið er á bannfæringuna, þá er eðlilegt, að hún hverfi úr sög- unni. 1 lúterskum sið er refsing skvt. kirkjuaganum fyrst °g fremst áminning til betra lífemis. Að neita manninum Pni sakramentið er ekki dómsáfelling heldur kröftug áminning um það, að brot hans hafi verið svo stórt, að hann þurfi að iðrast og ganga svo til sátta við Guð og öðlast fyrirgefningu hans, sem fyrirheitin er í kvöldmál- tíðarsakramentinu. Hins vegar þýddi það, að reka mann- inn úr kirkjunni með hinu meira banni fyrir segjum 200 ár- nm, sama sem að gera hann landrækan. Því fengi hann ekki að vera innan kirkjunnar, þá hlyti hann að eiga aðra trú en þjóðardrottinn sinn, en skvt. reglunni cujus regio V0eri hann þá óhæfur til að njóta borgaralegra réttinda °g yrði ekki umliðinn í þjóðfélaginu. Myndast því sú rétt- arskoðun, að hver, sem skírn hefir tekið, yrði að eiga tilkall til dvalar innan veggja kirkjunnar, þótt takmarka hyrfti ef til vill, að einhverju leyti réttindi hans. Nú orðið er það þá svo, að menn ákveða sjálfir, hvort þeir teljist til þjóðkirkjunnar eða annarar kirkjudeildar eða jafnvel engrar. En þjóðkirkjan hefir engin tök á að losa sig við

x

Kirkjuritið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.