Kirkjuritið - 01.01.1949, Side 67

Trúður vorrar frúar.
Eftir Anatole France.
A dögum Loðvíks konungs lifði í Frakklandi fátækur
i'Uoleikari, sem hét Barnabas. Hann var upprunninn í
ompiégne. Hann fór borg úr borg og þreytti aflraunir
°g lék listir sínar.
Á markaðsdögum breiddi hann á torgið grænt klæði,
Samalt og slitið. Hann vakti athygli barna og forvitinna
’Uanna með kringilyrðum, sem hann hafði lært af gömlum
i úð fyrir langalöngu, og hann fór alltaf eins með þau. Síð-
an s_GAi hann sig í hlálegar stellingar, lét svo tindisk á nefið
a SGr °S hélt honum þar í jafnvægi. Fólkið lét í fyrstu
eins °g það sæi hann ekki.
En þá fór hann að standa á hö£ði, kastaði síðan upp
1 loftið sex eirkúlum, sem glömpuðu í sólskininu, og
Sleip þær svo með fótunum, eða þá að hann reigði sig
nftur á bak þangað til hnakkinn nam við iljar og hann
^ar eins og hjól í laginu, og svona lék hann að tólf
andsöxum í einu, þá fengu menn ekki lengur orða bund-
lzt’ °g Peningunum rigndi yfir klæðið.
Samt var það eins með Barnabas frá Compiégne og
iesta, sem lifa á snilld sinni, að hann átti erfitt með
að draga fram lífið.
Hann neytti brauðs síns í sveita síns andlits, og hann
fékk meira en sinn hlut af eymdinni, sem leiddi af falli
Adams forföður vors.
Og svo gat hann ekki unnið eins mikið og hann hefði
^ljað. Hann þurfti á hlýju sólarinnar og dagsbirtu að
alda til að sýna íþrótt sína, alveg eins og trén þurfa
5