Kirkjuritið - 01.01.1949, Qupperneq 75

73
STÝR MINNI TUNGU
bara einn dag, eina viku eða einn mánuð? Að það væri
allt samankomið í einni bók, sem þér fengjuð að lesa og
Auga nákvæmlega? Ég get sagt fyrir sjálfan mig, að mér
Væri það ekkert gleðiefni, ef slík bók væri til, og eins get
eS hugsað, að sé um fleiri. Mun ekki vera svo um oss
flest, að þegar vér leggjumst til hvíldar og lítum yfir
hðinn dag, að þá komi margt fram í hugann, sem vér
ekki aðeins óskuðum ógert, heldur ósagt, eitthvað, sem
Ver ekki getum réttlætt fyrir dómstóli samvizkunnar,
eitthvað, sem vér vitum að hefir sært, eitthvað, sem hefir
vakið hryggð, eitthvað, sem hefir vægast talið verið
óþarft. Og þó munum vér sjálf ekki helminginn af því,
sem vér höfum talað.
Alkunn er sú getgáta, eða jafnvel staðhæfing, að ekki
aðeins hvert orð, sem vér tölum, heldur hver einasta
hugsun, sem skapast í huganum, taki á sig sjálfstæðan
veruleika, sem lifi um alla eilífð, að með hverri hugsun
°g hverju orði sendum vér frá oss sjálfstæða lífveru, sem
lifir, og verður oss síðar annaðhvort til réttlætingar eða
sakfellingar. Þetta er staðhæfing margra dulspekinga og
fræðimanna, og mun ekki eitthvað skylt þessari skoðun,
sem liggur orðum Jesú að baki, þegar hann heldur því
fvam, að á degi dómsins skuli mennirnir lúka reikning
fyrir hvert ónytjuorð sitt, og af orðum sínum muni hver
einstaklingur verða réttlættur eða sakfelldur? Er ekki
að minnsta kosti gerandi ráð fyrir þeim möguleika, að
allt, sem vér látum út úr oss, hvort sem er hugsun eða
0rð, sé annaðhvort fært til bókar, þar sem það gleymist
ekki, eða lifi til þess að birtast oss síðar, annaðhvort sem
sækjandi eða verjandi, þar sem hin mikla matsgjörð fer
fram?
Hið lifandi orð hefir mikið gildi hér í heimi. Fram undir
vora daga hefir aðeins verið hægt að geyma það eftir-
komendunum með því að rita það. Því eigum vér að þakka
Það, að enn eigum vér orð Jesú Krists, spámannanna og
guhaldarspekinga fornaldarinnar og gullaldarbókmentir