Kirkjuritið - 01.09.1949, Blaðsíða 12

170
KIRKJURITIÐ
gefur tilefni til að líta inn til læknisins, ekki sízt, ef hann
er aðlaðandi og vingjarnlegur maður. Hann gefur ein-
hver meðöl, sem hann heldur að geri sjúklingnum gott.
Aðalatriðið var þó alls ekki þessi líkamskvilli eða töfl-
umar, sem fást í lyfjabúðinni, heldur hitt, að hugurinn
fékk stundarfró. — Ég segi þetta ekki til að henda gam-
an að því, þvert á móti. Ég held, að í þessu felist einnig
bending til vor prestanna um vissa hlið á voru starfi, og
til frekari skýringar tel ég rétt að segja frá einu dæmi
frá eigin reynslu minni, enda þótt ég hafi hugsað mér,
af eðlilegum ástæðum, að vera spar á þekkjanleg dæmi.
Einu sinni var ég sóttur til konu, sem þjáðist af óbæri-
legu þunglyndi. Hún beið eftir rúmi á sjúkrahúsi. Orsök
þess, að ég var sóttur, var sú, að ég hafði unnið prests-
verk fyrir fólk hennar og var því lítils háttar kunnugur
eftir það, en aðal-ástæðan mun þó sennilega hafa verið
sú, að eitt af sjúkdómseinkennunum var svæsin og ofsa-
leg syndatilfinning og öfgafullar sjálfsásakanir. Þarna var
ekkert hægt að rökræða, enda tel ég mjög vafasamt fyrir
prestinn að byrja með því að bæla niður syndatilfinningu,
enda þótt hún komi fram á sjúklegan hátt. Auk þess vissi
ég, að þarna var að brjótast út þunglyndi, sem gat tæp-
lega batnað nema með langri sjúkrahúsdvöl, hvernig sem
að var farið. Ég fékk sjúklinginn til að leggjast út af og
hvílast. Ég sat við rúmstokkinn og bað, stundum í hljóði
og stundum upphátt. Geðveikralæknar hafa tjáð mér, að
það geti oft aukið á óróa geðveiks fólks, að taka þátt í
guðsþjónustu með mörgum, en allt öðru máli sé að gegna,
ef beðið sé með því einrúmi. Þetta gerði ég þarna. Síðan
talaði ég við sjúklinginn stundarkorn, eins stillt og rólega
eins og ég gat, og þráðurinn í því, sem ég sagði, var þetta:
Þú veizt, að góður Guð hefir sent heiminum frelsarann
Jesúm Krist, til þess að veita syndugum og vondum mönn-
um fyrirgefningu sína. Kristur sendi þjóna sína, postula
og presta, sem mann fram af manni hafa flutt skilaboðin
frá Drottni sjálfum. Og nú er ég prestur, kominn til þín