Kirkjuritið - 01.09.1949, Blaðsíða 20
178
KIRKJURITIÐ
tíðarheill foreldranna — en öll sú menntun, sem þjóðfé-
lagið síðar kann að veita barninu. Prestarnir geta þannig
orðið útverðir til þess að hjálpa til að ala upp heilbrigt
sálarlíf komandi kynslóða.
Nokkur þekking á almennustu atriðum sálsýkisfræðinn-
ar virðist því bæði nauðsynleg og sjálfsögð fyrir presta.
En þó að slík þekking virðist prestum bæði nauðsynleg
og sjálfsögð, vegna þess að þeir hljóta í störfum sínum að
rekast á sálsýkisleg fyrirbrigði, þá er það hvorki einungis
né aðallega til þess að geta greint sjúkleg sálarleg ein-
kenni eða læknað þau — það er starf læknanna fyrst og
fremst — að þessi þekking er þeim verðmæt. Aðalgildi
hennar mun fljótlega reynast þeim aukinn skilningur á
fræðigrein þeirra yfirleitt, á öðrum mönnum og sérstak-
lega sjálfum sér. Hún á því að auka víðsýni þeirra og
umburðarlyndi og opna augu þeirra fyrir nýjum hliðum
á starfi þeirra.
Af þessum sökum hygg ég að skynsamlegt væri að
bæta nokkurri sálsýkisfræði og jafnframt almennri geð-
veikisfræði inn i nám prestanna.
Ég teldi, að 8—10 fyrirlestrar um þessi efni, í sambandi
við 3ja mánaða námskeið á Kleppsspítala, væri æskilegt
til að byrja með.
Námsskeið þetta hafði ég hugsað mér þannig, að 2—3
stúdentar störfuðu í einu sem svokallaðir hjúkrunarmenn
á spítalanum, og fengju sama kaup og venja er að greiða
þeim, þ. e. 550 kr. í grunnkaup á mánuði eða með nú-
verandi peningum rúmlega 1100 kr. nettó á mánuði fyrir
8 klt. vinnu á sólarhring. Ég hygg, að bezt væri að
mennirnir störfuðu í alvöru í spítalanum, þannig að þeir
raunverulega fengju tækifæri til þess að umgangast geð-
veika menn. Mörg sálfræðileg atriði verða mönnum fyrst
fyllilega ljós, er þeir sjá þau í sjúklegri mynd eða ,£
sjúkum grundvelli." Menn sjá oft ekki sérkenni fyrr en