Kirkjuritið - 01.01.1953, Blaðsíða 6

4
KIRKJURITIÐ
að vér höfum séð til þess vegar, er vér áttum að ganga,
þótt oss brysti oft til þess þrek og djörfung. Guð hefir
ekki látið oss eftir munaðarlaus, heldur leitt oss úr villum
og ógöngum. Saga vor um liðin ár sýnir oss og sannar
fyrir augliti Guðs, að öll er hjálp af honum.
Svo er saga vorrar þjóðar um liðnar aldir. Guðssam-
félag hennar hefir varið hana dauða, kristindómur hennar
og kristin kirkja gætt hana þori og bjartsýni til þess að
standast allar þær ógnir, sem að henni hafa steðjað, elda
og ísa, hungur og harðrétti, kúgun og kröm og drepsóttir.
Fyrir kristna trú hafa feður vorir og mæður orðið ósigr-
andi hetjur í lífsbaráttunni og megnað í lágum hreysum
við daufar ljóstýrar að gefa heiminum ódauðleg listaverk.
Því betur sem þjóðin hefir verið kristin, því hærra hefir
risið menning hennar. Hún hefir varðveitt tungu sína og
þjóðerni, allt, sem henni er mikilvægast — sál sína. Hún
hefir fundið iðgræna haga á öræfagöngu sinni, skjól og
hlíf. Guð hefir leitt hana sem sina þjóð. Hún hefir fengið
að reyna í ríkum mæli við hönd honum:
ÖU er hjálp af þér.
Hún getur farið að dæmi Samúels sjáara forðum, er
hann reisti þjóð sinni minningastein og lét svo um mælt:
Hingað til hefir Drottinn hjálpað.
f þeim huga skulum vér nú horfa fram til komandi árs
og ára í þökk til Guðs.
Vér segjum oft, að því verði í engu breytt, sem liðið
er, en það er ekki rétt. Um margt verður t. d. bætt, og
útsýnin getur orðið bjartari og fegri yfir farna leið, ÞV1
hærra sem leitað er upp fjallið. Æfistefnan á að miðast
við lífsreynslu vora, er vér eigum styrkast samfélag við
Guð. Þá erum vér sönnust og bezt. Þá er lífsgæfan vís,
því að hún er komin undir guðssamfélaginu. Já, hún er
guðssamfélagið, eins og höfundur Jobsbókar sýnir svo
fagurlega. Job finnur hamingjuna að lokum og lýsir henni
í þessari bæn til Guðs: