Kirkjuritið - 01.04.1953, Qupperneq 25

ALDARMINNING
91
leyti sem bókfræðina snerti, en í heimilisiðnaði voru
margir fjölhæfir.
Sá maður, er um langan aldur hafði sett mest svipmót
á búvenjur og vinnubrögð í nágrenni við Reykholt, var
Magnús Jónsson á Vilmundarstöðum. Meðal annars lét
hann sig aldrei vanta að kirkju án orsaka, þegar messu-
dagar voru. Þrátt fyrir allt hans vinnukapp rækti hann
helgi hvíldardagsins og studdi með því að hinni gömlu og
góðu kirkjurækni. Þegar hér var komið sögu, var Magnús
hættur að búa, en þó ern og sívinnandi, eins og hann hafði
verið alla ævi. Gaf hann holl ráð þeim, sem til hans leituðu.
Þótti Reykholtsprestum ekki síður en öðrum gott að eiga
hauk í horni, þar sem Magnús á Vilmundarstöðum var.
Þeir, sem mestu réðu um safnaða- og sveitamál í Reyk-
holtsprestakalli á þessum árum, voru synir Magnúsar á
Vilmundarstöðum. Þeir voru allir stórefnaðir þændur og
bjuggu á beztu jörðunum í prestakallinu. Hannes bjó í
Deildartungu, Jón í Stóraási, Þorsteinn á Húsafelli, Einar
á Steindórsstöðum og Sigurður á Vilmundarstöðum.
Ég verð að geta hér allra þessara Vilmundarstaðafeðga
í sambandi við komu síra Guðmundar Helgasonar að Reyk-
holti, því að kirkjurækni þeirra og helgidagahald var svo
sterkur þáttur í því að halda safnaðarlífinu vakandi og láta
Prestinn sjá það og finna, að kirkjustörf hans væru bæði
virt og vel þegin. Allir voru þeir feðgar íhaldssamir og
varfærnir í fjármálum. Var það heillavænlegt, að í hóp
böirra bættist ungur og fjörugur hugsjónamaður, sem
Slseddi áhuga fyrir öllu því, sem betur mátti fara og til
heilla horfði. Ekki varð á betri mann kosið í þeim efnum
en séra Guðmund Helgason.
Þá er enn ótalinn sá maður, sem kom mikið við opinber
mál í Reykholtssóknum á þessum árum, en það var Þor-
steinn Árnason á Hofsstöðum.
Ég get ekki gengið fram hjá því að skrifa hér nöfn
þeirra manna, sem mestu réðu í sveita- og safnaðarmálum,
hegar séra Guðmundur kom að Reykholti, og urðu hans