Kirkjuritið - 01.04.1953, Síða 77

S AMTÍNIN GUR
143
3) Taumlaus skemmtanafýsn — íþióttirnar urðu sífellt rudda-
legri og meira taugaæsandi.
4) Gífurleg hervæðing og vopnabúnaður gegn erlendum óvin-
um, en hinn raunverulegi óvinur var hið innra — úrkynjun
fólksins.
5) Hrömun trúarbragðanna. Trúin orðin fánýtt form — út
úr lífinu, ófær um að veita fólkinu vegsögu og viðmiðun.
*
.Áfengið vinnur okkur meira tjón heldur en allir kafbátar
^jóðverja til samans," sagði Lloyd George í heimsstyrjöldinni
fyrri. Þó voru Þjóðverjar næstum því búnir að svelta Breta
inni með kafbátahernaðinum.
*
Nokkru eftir áramótin átti Alþýðublaðið samtal við séra
Arelíus Níelsson, nýja prestinn í Langholtssókn. Bezt að enda
samtíninginn í þetta sinn með nokkrum eftirtektarverðum orð-
Urr» þessa áhugasama kennimanns:
~~ — „Ég legg einkum áherzlu á að vinna prestsstörfin
Þannig fyrir fólkið, að því sé ljóst, að hér fari fram helgi-
athöfn, unnin af sannfæringu og í einlægni, og það hrífist með
°g taki þátt í henni. Þegar komið er í kirkjuna, þarf kenni-
maðurinn að tala það mál, sem fólkið skilur. Ég á við: Það
Þarf að sýna fólki fram á gildi Biblíunnar og kristindómsins
fyrir þjóðina í dag; fólki þarf að skiljast, að Biblían er ekki
aðeins þúsund ára gömul bók, heldur og læknisbók við mein-
semdum þess og vandamálum þjóðarinnar.“
Og séra Árelíus heldur áfram:
„Presturinn þarf að haga svo máli sínu, að hverjum finnist
sem máli hans sé beint til sín. Prestar þurfa að tala frá sínu
Jarta til hjartna annarra. Annars þurfum við prestamir að
gera guðsþjónusturnar meira lifandi og áhrifameiri. Prestar
Purfa líka, margir hverjir, að nema betur ræðumennsku, og ég
vil jafnvel segja, að lélegur ræðuflutningur sé eitt mesta vanda-
mál íslenzkra presta í dag. Við verðum að „skreyta11 guðsþjón-
Usturnar meir.“
Pannig farast sr. Árelíusi orð, og það er mikið satt í því,
sem hann segir. G. Br.