Kirkjuritið - 01.09.1953, Blaðsíða 17

PRESTASTEFNAN 1953
163
voru, sem eigi má missast. Þá eigum vér þess kost að
auka kynningu vora, bera saman reynslu vora í starfinu,
gera oss grein fyrir því, sem fram fer í þjóðlífinu og hver
áhrif kirkjan og störf vor hafa til góðs á líf og breytni
samtíðarmannanna. Þá gerum vér oss far um að koma
auga á ný verkefni, berum saman ráð vor um það, hvernig
að þeim skuli unnið, til þess að viðleitni vor geti borið
árangur og orðið þjóðinni til gagns og blessunar.
Það er erfitt og vandasamt að dæma um árangurinn af
andlegu starfi. Sáðmaðurinn gengur út að sá. Sæðið festir
rætur án þess að það sjáist eða á ávöxtinn sé hægt að
benda fyrr en eftir langan tíma. Það, sem gildir, er að sáð-
aiaðurinn sé árvakur og ötull við sáningarstarfið og vandi
verk sitt sem bezt hann má. Þeir, sem bezt hafa skyggnzt
inn í fortíð þjóðar vorrar og rannsakað hafa sögu hennar,
bykjast sjá glögg merki þess, að starf og barátta kirkjunn-
ar með hinni islenzku þjóð hafi verið mjög mikilvæg í sið-
ferðilegu og menningarlegu tilliti, að kirkjan og guðstrúin
hafi orðið þjóðinni athvarf og styrkur, þá er mest þrengdi
að henni, að hún hafi ávallt bjargað, er neyðin var stærst,
en aldrei brugðizt.
1 þeirri óbifanlegu trú, að kristin kirkja og kristin trú
sé og verði öllu mannkyni öruggast athvarf og meginstyrk-
Ur á jarðlífsgöngunni, er allt kirkjulegt og kristilegt starf
unnið, bæði hér á landi og annars staðar í heiminum.
>,Hvað er þá orðið okkar starf“ — okkar, sem nú erum
* bjónustu kirkjunnar í landi voru? Hér á eftir verður frá
ýnisu skýrt, sem fram hefir farið á sviði kirkjumála á
síðasta synodusári. En frá hinu innra starfi er ekki unnt
að skýra. Framtíðin kann að einhverju leyti að leiða
arangurinn í ljós, sumt kemur aldrei í ljós, svo að á það
verði bent og það metið og vegið. En það er einhuga bæn
vor, að Guð megi með velþóknun líta veika viðleitni vora
°g blessa árangurinn af henni. En framundan sjáum vér
allir hin stóru verkefni. Þau eru í raun og veru mannlegum
^aastti ofvaxin. Þó er engan veginn ástæða til að láta hug-