Kirkjuritið - 01.09.1953, Blaðsíða 64

210
KIRKJURITIÐ
að leita. Samt höfðu þessi ritningarorð alltaf verið á sínum
stað.
3. júní. Fékk að gjöf nokkra fjögra laufa smára.
1. júlí. Sett í ferðatösku, ásamt fötum o. fl., á líklega að
fara í sumarfrí.
10. júlí. Ennþá í ferðatöskunni. Þó hefir næstum allt annað
verið tekið úr henni.
15. júlí. Komin heim aftur. Þetta var róleg ferð. Skil ekki,
til hvers ég var tekin með.
1. ágúst. Það er loftlaust og heitt. Ofan á mér liggja tvö
tímarit, skáldsaga og gamall hattur. Vildi, að þetta væri tekið
burt.
5. sept. Nú er ég hrein og fín, og það fer vel um mig-
Presturinn kom í mat.
10. sept. María notaði mig stundarkorn. Hún var að skrifa
bréf til vinar síns, sem hafði misst bróður sinn, og þurfti að
setja í það viðeigandi ritningarorð.
30. sept. Nú er ég aftur komin á gamla staðinn minn í
bókaskápnum.
★
í ár leggur Reykjavíkurbær eina milljón króna til kirkju-
bygginga í höfuðstaðnum. „Er það staðfesting á þeim skiln-
ingi, að brýn nauðsyn sé á að efla kirkju og kristnilíf með
þjóðinni,“ sagði borgarstjóri um leið og hann lagði fram fjár-
hagsáætlunina.
★
„Eitt af því, sem flestu fólki hér hefir þótt tilfinnanleg vönt-
un, er kirkjuleysið,“ segir í fréttabréfi frá Selfossi í Alþýðu‘
blaðinu s.l. vetur. Nú eru Selfossbúar að reisa myndarlega
kirkju. Er hún orðin fokheld.
★
Athyglisvert og ágætt er útvarpserindi Þorbjarnar á Geita-
skarði til ungra bænda, sem birtist í febrúarhefti Freys í vetur.
Niðurlag þessa erindis mætti vel geymast í Kirkjuriti. Það er
að meginefni, en ekki orðrétt, á þessa leið:
Mér er erfitt, segir Þorbjöm, að hugsa mér bóndann farssel-
an í starfi án guðstrúar. íslenzkt bændafólk komst furðu vel