Kirkjuritið - 01.02.1954, Blaðsíða 6

52
KIRKJURITIÐ
Þess vegna þóttu mér þessar umræður svo ánægjuluegar.
Hér voru að minnsta kosti „leifar eftir skildar“.
*
Á þessu þyrfti þá fyrst að fara fram athugun, og hún
ekkert kák, heldur raunveruleg rannsókn. Hvaða prestar
húsvitja og hvernig? Eg á ekki við það, að hér eigi fram
að fara neinn undirbúningur undir refsiaðgerðir gegn þeim,
sem ekki húsvitja. Meðal þeirra eru sennilega ýmsir af
beztu prestum landsins. Hér er ekki stofnað til neins dóms-
dags, með sauði til hægri og hafra til vinstri. En hér þarf
að fá vitneskju, áður en mikið lengra er farið út í þetta
mál.
Prestafélagsfundurinn ætlaðist ekki heldur til þess, að
þetta mál félli niður. Þar var gerð eftirfarandi ályktun:
„Þar sem húsvitjanir presta eru bein embættisskylda
þeirra og auk þess einn þýðingarmesti þátturinn í starfi
þeirra, væntir fundurinn þess, að prestar landsins láti ekki
undir höfuð leggjast að rækja þær, þar sem þeim verður
við komið, svo kostgæfilega sem frekast er unnt. Jafn-
framt beinir fundurinn því til stjórnar Prestafélagsins, að
leggja fyrir næsta aðalfund tillögur um, hvernig húsvitj-
unum presta í fjölmennustu kaupstaðasöfnuðunum yrði
bezt fyrir komið.“
Eg hefi nú að visu ekki mikla trú á mætti fundarálykt-
ana. Þær eru oftast vindbólur, sem þenjast út á fundinum,
en hjaðna og verða að engu óðar, er fundinum hefir verið
slitið. En viljayfirlýsingar koma þó fram í þeim, og vissu-
lega kom það mjög skýrt fram á fundinum, hve mikilsvert
þetta mál er.
Mér fyndist hér gott tækifæri, eitt af mörgum, til þess
að ná sambandi við prestana og færa þá saman í eina fylk-
ingu, að spyrja þá um þetta mál í öllu bróðemi. Hér er
mál, sem er utan við allan ágreining um guðfræði eða
annað, sameiginlegt mál allra, þar sem hver getur eggjað
annan og hver stutt annan i vandasömu, en afar mikils-