Kirkjuritið - 01.02.1954, Blaðsíða 47

BRÉF FRÁ SÉRA JÓNMUNDI
93
Eitt sinn sat sóknarnefnd Staðarprestakalls í Aðalvík á
rökstólum, sem oftar, um þessi viðfangsefni. Fundurinn
var í barnaskólahúsi hreppsins. Þetta er hátimbrað hús,
á borð við höll Oddysseifs, og smíðað af listasmið, Birni H.
Jónssyni, skólastjóra á Isafirði. En engu líklegra, að þess
bíði sömu örlög eða svipuð og Friðþjófur kveður:
„Minn bær er tekinn,
en brúður misst,
á braut ég rekinn
er lands úr vist;
nú Ægi stríða
ég auðnu fel;
þú, æfi blíða,
far vel, far vel.“
Þarna var fjöldi barna við nám og starf og sumt af þeim
nú í framhaldsnámi í menntaskólum landsins, tápmikið,
siðferðisgott og stórgáfað námsfólk. Það var í þessum
skóla, sem sóknarnefndin réði ráðum sínum, en kona
kennarans, sem sjálf er kennari, heyrði umræðurnar og
samdi fundargerðina, svohljóðandi, stílaða til kirkjustjórn-
annnar:
„Sendið strax, með pomp og prjál,
prest hingað í nýrri flík,
með lítið nef og litla sál —
þá líkar þeim í Aðalvík."
Á æskuárum mínum var ég smali á myndarheimili í
Prestakalli föður þíns. Eitt sunnudagssíðdegi, í sumarblíðu
°g sveitasælu, átti hann þangað erindi að skíra barn, að
aflokinni fjölmennri guðsþjónustu og höfðinglegum veit-
tagum í Reykholti. Gatan heim að bænum, um túnið, var
þröng og blaut, enda greri þar aldrei gras. Hestur föður
þíns, föngulegur fjörgapi, listavakur, var ófús að fara
troðning þennan og rann eitthvað utan við götuslóðann,
um gróinn jaðarinn. Sá ég, að föður þínum var þetta óljúft
°g sömuleiðis bónda, sem hafði einhver orð um þetta.
®'aðir þinn svaraði þessu einkar ástúðlega og viturlega: