Kirkjuritið - 01.07.1954, Blaðsíða 9

BISKUPSVÍGSLAN
295
sjórinn og sólskinið og fjöllin. En að nú væri hagkvæm tíð
til bænahalds og þakkargjörðar, þó ekki væri nema stutta
stund í Guðs húsi, það sá ég ekki né heyrði.
Nei, sannarlega. Hinn mikli her biskupa kirkjunnar hefir átt
í stríði. En jafn satt er hitt, að enn er biskup valinn og vígður
til starfs og stríðs. Því hefi ég kosið að lýsa hér með þessum
fáu orðum, við hvílíkan bakgrunn sú athöfn fer fram, sem
nú er að hefjast. Enn er kirkja Krists stríðskirkja. Enn eiga
biskupar hennar í stríði við sýnilega og ósýnilega óvini, sýni-
lega óvini, áþreifanlega, óþyrmilega. En ekki síður við ósýni-
lega óvini, óáþreifanlega, óvini, sem smjúga eins og sandur
gegn um greipar manns, breiðast út eins og reykur, sem
hvergi verða hendur festar á.
Biskupa er þörf eigi síður nú en áður, og hér hjá oss eigi
síður en annars staðar. Þess vegna skulum vér skoða þessa
athöfn hér í dag á hinum djúpa sögulega bakgrunni og skynja
alvöru hans og tign frá því sjónarmiði. Hér er kirkja lands
vors sannarlega að vinna eitt sitt mesta hlutverk, að vígja
°g biðja heilagan anda að skipa í þetta mikla embætti þann
rnann, er hann vilji sannarlega styðja til starfsins. Enginn
mannlegur máttur megnar þar annað en taka móti hjálpinni
að ofan með bljúgu hjarta og opnum hug. Og enginn mann-
legur máttur getur lyft þunga þessa embættis, nema létt sé
undir með heitum og innilegum bænum allra þeirra, sem Guð
elska og hans málefni á jörðu vorri.
Það skulum vér því umfram allt gera nú, bæði véry sem
erum í þessu Guðs húsi í dag og þér öll, sem á hlýðið i fjarlægð.
Stillum hugi vora til eins átaks og beinum þeim til hans, sem
er hirðir og biskup sálna vorra, frelsarans Jesú Krists, hans,
sem kom í heiminn til þess, að frelsa synduga menn og vera
uiáttugur í hinum veiku.
Æfisagan:
Æfi Ásmundar Guðmundssonar.
Ég, Ásmundur Guðmundsson, er fæddur í Reykholti i
Borgarfirði 6. október 1888. Foreldrar mínir voru Guð-
fhundur prófastur Helgason frá Birtingaholti og Þóra Ás-