Kirkjuritið - 01.07.1954, Blaðsíða 10

296
KIRKJURITIÐ
mundsdóttir frá Odda. 1 skjóli þeirra átti ég björt og
auðug bernskuár.
Móðir mín lézt eftir langa og þunga vanheilsu 17. marz
1902. Hún var trúkona, gáfuð og hjartahrein.
Föður míns fékk ég lengur notið, og mun hann hafa
haft mest áhrif á mig allra manna. Hann fræddi mig um
margt, og ég dáðist að glæsilegum gáfum hans. Hann
var prestur með þeim hætti, að ég hugsaði mér vart aðra
stöðu en prestsstöðuna. Hann andaðist 1. júní 1922.
Hann kenndi mér fyrstur undir menntaskólann, og svo
Þórhallur Bjarnarson, síðar biskup. Dvaldist ég alls 4
skólaár á heimili hans, og var hann mér ástríkur og nær-
gætinn líkt og góður faðir.
Vorið 1908 varð ég stúdent og sigldi samsumars til
Kaupmannahafnar og hóf þar guðfræðinám við háskólann.
Næsta vor lauk ég prófi í forspjallsvísindum og hebresku.
Haustið 1909 settist ég í Prestaskólann í Reykjavík. Var
það að ráði föður míns, enda var ég ekki heilsuhraustur
þau ár. Voru þau að ýmsu erfiðustu ár æfi minnar. 1
júnímánuði 1912 lauk ég embættisprófi við guðfræðideild
Háskóla íslands, sem þá var komin í stað Prestaskólans.
Var ég þannig einn af fyrstu kandidötunum frá Háskól-
anum.
Um þessar mundir barst mér köllun til þess að gerast
prestur tveggja safnaða Islendinga í Saskatchevvanfylki í
Canada. Tók ég kölluninni þegar, en fór þó óvígður vest-
ur. Þjónaði ég þannig þessum söfnuðum og tveimur öðrum
í tvö ár, og sat í Wynyard. Einnig þjónaði ég nokkrar
vikur söfnuðum Islendinga í Albertafylki. Ég eignaðist
vestra ýmsa góðkunningja og vini og hitti þar fyrir svo
djúpa og heita ættjarðarást, að aldrei gleymist.
Að loknum þessum árum hugðist ég að stunda guð-
fræðinám við þýzka háskóla. En þá skall á heimsstyrj-
öldin mikla, svo að ég hélt heim til Islands.
Veturinn 1914—1915 dvaldist ég í Reykjavík.
Um vorið 1915 gerðist ég aðstoðarprestur séra Sigurð-