Kirkjuritið - 01.07.1954, Side 11

BISKUPSVÍGSLAN
297
ar prófasts Gunnarssonar í Stykkishólmi, og vígði Þór-
hallur biskup mig prestsvígslu í upphafi prestastefnunnar
24. júní.
Þremur dögum síðar, 27. júní, gekk ég að eiga Steinunni
Magnúsdóttur, prófasts Andréssonar, frá Gilsbakka.
Séra Sigurður lét af prestsskap 1916, hafði hann reynzt
mér elskulegur starfsbróðir, og varð ég eftirmaður hans
til fardaga 1919. Jafnframt Helgafellsprestakalli þjónaði
ég nokkurt skeið Breiðabólsstaðarprestakalli á Skógar-
strönd. Einnig var ég skólastjóri Barnaskólans í Stykkis-
hólmi veturinn 1915—1916 og kenndi þar síðar kristin
fræði.
Samvistirnar við börnin urðu mér til mikillar gleði og
blessunar, og eldra fólkið var mér einnig gott og ástúð-
legt. Meðal annars sótti það svo vel kirkju, að vart varð
á betra kosið. Vináttubönd urðu treyst í milli, sem hald-
ast enn í dag. Fyrstu bók mína, prédikanasafnið: Frá
heimi fagnaðarerindisins, tileinkaði ég söfnuðum mínum.
I ársbyrjun 1919 bauð menntamálaráðherra mér skóla-
stjórastöðu við Alþýðuskólann á Eiðum, sem þá var ný-
stofnaður með lögum. Tók ég því boði, og þó hikandi,
°g háði þunga innri baráttu. Vissi ég, að kirkja var þar
á staðnum, og vonaðist til þess að geta unnið ekki síður
i þessari nýju stöðu fyrir kristindóminn, með unga fólk-
inu, sem mér yrði trúað fyrir.
Sumarið 1919 vann ég að Eiðum að undirbúningi skól-
ans, og skorti þá flest, sem nauðsynlegt þykir nú til
skólahalds. Var við mikla erfiðleika að striða. En skólinn
var settur á réttum tíma, og efnilegur nemendahópur,
áhugasamur og duglegur, létti mér starfið og stríðið. Leið
bví veturinn furðu fljótt. Aðalkennslugreinar minar voru
islenzka og Islands saga. Seinna flutti ég erindi um þrosk-
nn skapgerðar, og hafa nokkur þeirra verið prentuð.
Næsta sumar ferðaðist ég um Danmörku og Svíaríki
°g kynntist þar lýðháskólum. Einkum þótti mér mikils
vert um skólann í Sigtúnum og skjólastjóra hans, Manfred