Kirkjuritið - 01.07.1954, Side 12

298
KIRKJURITIÐ
Björkquist, sem nú er biskup í Stokkhólmsstifti. Þar skip-
aði kristindómurinn Öndvegið. Fögur kapella var „hjarta
skólans", og fóru þar fram bænir og sálmasöngur kvölds
og morgna. Þennan skóla reyndi ég í ýmsu að taka Eiða-
skóla til fyrirmyndar.
Vorið 1921 luku fyrstu nemendurnir burtfararprófi við
skólann. En þrátt fyrir það voru þeir ekki skildir við
hann að skiptum, heldur stofnuðu ásamt kennurum sínum
og öðrum Eiðamönnum nemendasamband, sem hélt tryggð
við skólann. Sambandið var í kristilegum og kirkjulegum
anda. Það hélt sumarmót í Eiðahólma á hverju ári og
gaf út dálítið kver, fjölritað eða prentað. Mótinu lauk
jafnan með guðsþjónustu í Eiðakirkju.
Á sumrum ferðaðist ég nokkuð um Austurland og flutti
messur og fyrirlestra. Var ég einn þeirra, sem stofnuðu
Prestafélag Austurlands, og fyrsti formaður þess. Sumarið
1927 var ég ferðaprestur og fór þá einnig víðar.
Skólastjóri var ég í nær því 9 ár, og nokkur þeirra
hafði ég jafnframt búskap með höndum. Af nemendum
mínum hefi ég haft mikla gleði, er þeir hafa orðið nýt-
ustu athafnamenn og ýmsir forystumenn á sínu sviði.
Hafa þeir haldið við mig mikilli tryggð.
Við lát ógleymanlegs kennara míns, Haralds Níelssonar
prófessors, losnaði kennaraembætti við guðfræðideildina.
Var mér boðið það frá 1. apríl 1928, og varð ég þá að
hverfa fyrirvaralítið frá Eiðum og kveðja nemendur mína
og samstarfsmenn. Hafði Guðgeir Jóhannsson kennt með
mér öll árin, og get ég ekki hugsað mér ljúfari starfs-
bróður.
Þegar ég gerðist guðfræðikennari við Háskólann, rætt-
ust vonir, sem ég hafði lengi alið í brjósti. Hófst þá sá
þáttur æfi minnar, er ég hlýt að telja aðal-lífsstarf mitt
og stóð í nær 26 ár.
Kennslugreinar mínar hafa verið Gamlatestamentis-
fræði, skýring Nýja testamentisins og hin síðari árin