Kirkjuritið - 01.07.1954, Page 15

BISKUPSVÍGSLAN
301
bið Guð um hjálp til þess að bregðast ekki því, sem mér
er til trúað, heldur vinna kristni hans og kirkju á Islandi
það er ég má.
Honum þakka ég allt og legg allt í hans föðurhendur.
Ég hugsa til orða Heilagrar Ritningar: Ungir menn
þreytast og lýjast, og æskumenn hníga, en þeir, sem vona
á Drottin fá nýjan kraft.
Drottinn minnist miskunnar sinnar og veri í mér veik-
um máttugur.
Hans sé dýrðin fyrir Jesú Krist um aldir alda.
Að þessu loknu var sungið versið Lofið Guð, ó lýðir göfgið
hann (nr. 24), en dr. Magnús Jónsson gekk til skrúðhúss.
Hófst þá þegar skrúðganga frá skrúðhúsi til kórs. Gengu
fremst biskupssveinarnir tveir eða „famuli“ biskups, þá vígslu-
þegi í kórkápu, þá vígslubiskupar í kórkápum og svo aðrir,
er þjónuðu við vígsluna, allir í rykkilínum.
Hófst svo biskupsvígslan með hinum latneska víxlsöng: Veni
sancte spiritus etc. milli vígslubiskups, dr. Bjarna Jónssonar,
og dómkirkjukórsins. Að honum loknum flutti vígslubiskup
vígsluræðu þá, er hér fer á eftir.
Vígslurœ&a vígslubiskups:
Byggjum á grundvellinum.
Gætið þeirrar hjarðar Guðs, sem meðal yðar
er, gegnið umsjónarstarfinu, ekki af nauðung,
heldur af fúsu geði, að Guðs vilja.
1. Pét. 5. 2.
Þetta er það hlutverk, sem þér er falið. í heilagri ritn-
ingu er biskupsstarfið kallað fagurt hlutverk. Til þessa
ert þú, kæri bróðir, kallaður. Er hægt að öðlast meiri
sæmd en þá, að gæta hjarðar Gfuðs?
Þessu fylgir auðmýkt og tign. Sá, sem er af Guði send-
ur, hlýtur að finna veikleika sinn. En hér er ekki fyrst