Kirkjuritið - 01.07.1954, Blaðsíða 22

308
KIRKJURITIÐ
Guðs lifanda’ af himnanna hæð (nr. 611), en því næst fór fram
vígslan með skrýðingu biskupskrossins, yfirlagning handa
vígslubiskupa og vígsluvotta og hátíðleg afhending embætt-
isins.
Var síðan sunginn sálmurinn Víst ert þú, Jesú, kóngur klár
(nr. 203), en á meðan var gengið í skrúðgöngu til skrúðhúss.
Þar afklæddust klerkar kórkápum og rykkilínum og gengu til
sæta sinna í kór, en hinn nývígði biskup sté í stól og flutti
prédikun þá, er hér fer á eftir.
Prédikun biskups:
llíkur hjá Guði.
Guðspjállið: Luk. 12, 13—21.
Faðir á himnum. Leið þjóð vora og kristni
í lífsstríði komandi ára og alda. Blessa oss
einnig öllum þessa stund. Gef mér mátt til að
flytja fagnaðarerindi sonar þíns.
Fagnaðarboðskapur Jesú er svo mikill og undursam-
legur, að hann felst jafnframt í þyngstu áminningar-
orðum.
Þannig er það t. d., er Jesús spyr: „Hvað stoðar það
manninn að eignast allan heiminn og fyrirgjöra sálu sinni?
Því að hvaða endurgjald mundi maður gefa fyrir sálu
sína?“ f þessu er sú hugsun fólgin, að gildi hverrar manns-
sálar sé óendanlega mikið. Jafnvel umkomuminnsti smæl'
inginn á jörðu er meira verður en allur ytri heimurinn,
öll riki veraldarinnar og þeirra dýrð.
Svo er það einnig, er Jesús segir um afstöðu Farísea
til sín: „Sérhver jurt, er minn himneski faðir hefir eig1
gróðursett, mun upprætt verða.“ f jákvæðri mynd boða
orðin, að eigi er allt fallvalt. Allt, sem Guð gróðursetur,
varir — grær um eilífð.
Og svo er það enn í guðspjalli dagsins, sem ég las, dæmi-
sögunni um ríka heimskingjann. Hann hugði, að hann
væri auðugur maður og myndi njóta lífsins enn um mörg