Kirkjuritið - 01.07.1954, Qupperneq 24

310
KIRKJURITIÐ
„Ríkur hjá Guði“ er markið, sem Jesús setur mann-
heimi. Ekki ríkur að eigin dómi. Það er ekki nóg að segja
sjálfur líkt og stendur í Opinberunarbókinni: „Ég er ríkur
og er orðinn auðugur og þarfnast einskis“ og vita ekki,
„að þú ert vesalingur og aumingi og fátækur og blindur
og nakinn“. Það, sem mannheimur er fyrir Guði, það er
hann i raun og veru, annað ekki.
Oft hefir hann líkzt og líkist enn ríka heimskingjanum.
Ágirndin hefir ráðið, til fjár og valda, taumlaus barátta
verið háð um jarðargæðin. Menn hafa orðið auðugir að
löndum og ökrum og korni og hlöðum og lagt undir sig
náttúruna og öfl hennar. Tækniframfarir hafa orðið
undramiklar og ýmist valdið blessun eða bölvi. Margir
hafa orðið ríkir á þessa heims vísu, en meir en helmingui'
mannkynsins sveltur enn í dag og helreykur grúfir yfii’
rústum styrjaldarinnar miklu. Þjóðir heims greinast í
öndverða flokka, og stríðið kalda, haturs og tortryggni,
grefur í milli megindjúp. Lífsskoðunin er efnisbundin, út-
sýnin eins og hjá unganum í egginu, sem hefir skurn þess
fyrir himin.
Mannheimur vill vera ríkur.
En vill hann vera ríkur hjá Guði?
Skilur hann, að Guð hefir ekki skapað þessa jörð til
þess að vera vígvöll dýrslegrar keppni um efnisgæðin,
heldur að uppeldisstofnun fyrir heilan heim af manns-
sálum? Skurn efnishyggjunnar verður að bresta, upp-
gönguaugu sjást, útsýn fást á alla vegu, himins víðar
hallir birtast, því að líka fyrir þetta líf eru þeir dánir,
sem ekki trúa á annað.
Hvernig má þetta verða?
Hvernig getur fátækur mannheimur orðið ríkur hjá
Guði?
Ég er ekki í neinum vafa um svarið.
Hjálpin verður að koma frá Jesú Kristi sjálfum. Hann
hefir orð eilífs lífs, sem hrífur frá dauða og tortímingu.
Og hann hefir trúað kirkju sinni fyrir því orði. Andi hans