Kirkjuritið - 01.07.1954, Qupperneq 26

312
KIRKJURITIÐ
Til þess verður kirkjan að sameinast, allir, sem eiga
Jesú Krist að leiðtoga og frelsara og syni Guðs, — verða
heilög píslarvættiskirkja eins og í upphafi, fús til að fórna
öllu fyrir ríki friðarins og kærleikans, trú himneskri hug-
sjón frumkristninnar:
Heimsríkið er orðið Drottins vors og Krists,
og hann mun ríkja um aldir alda.
*
Jesús setur jafnframt hverri þjóð hið sama mark:
Ver þú rík hjá Guði.
Lifir íslenzka þjóðin eftir því boði?
Hún er auðugri nú að jarðneskum eignum en hún hefir
nokkru sinni áður verið, stórauðug miðað við fyrri aldir.
Verklegar framfarir hennar og afköst eru á síðustu ára-
tugum orðin líkari ævintýri en veruleika — meiri en öll
fyrri ár hennar frá landnámsöld. Kirkjan fagnar fram-
förunum og biður, að þær vaxi stöðugt. Vissulega er þetta
mjög mikið gleðiefni, alveg eins og það fyrir sitt leyti,
er ríki bóndinn orti mörkina, fékk mikla uppskeru og vildi
rífa niður gömlu hlöðurnar og reisa nýjar og miklu stærri
undir jarðargróðann. En festir þjóðin eins og hann allan
hug sinn við það og hyggur að launum á hóglífi og nautn-
ir? Ef svo er — þá er hún nauðulega stödd, heimsk, fátæk
hjá Guði, ráfandi á veginum burt frá honum, í skelfilegri
hættu: að bíða tjón á sálu sinni.
Þetta er ekki sagt til dómsáfellis, heldur til varnaðar
og sjálfsprófunar, og til þess að vér gjörum oss það Ijóst,
að ekki er síður þörf á því hér en úti um heim, að kirkjan
— félag kristinna manna í landinu — sé sameinuð og
samtaka til andlegs bjargræðis.
Sú eining fæst ekki með þeim hætti, að allir kirkjunnar
menn verði sammála í trúarskoðunum. Höfundur tilver-
unnar hefir sýnt það, að hann vill sem mesta fjölbreytni
og auðlegð bæði í náttúruheiminum og andlegu lífi mann-
anna. Engir tveir menn í víðri veröld eru sama hugar um