Kirkjuritið - 01.07.1954, Blaðsíða 28

314
KIRKJURITIÐ
svo frá reynslu sinni á þessari leið: „Þeir höfðu reist í
kringum Jesú heila skjaldborg af setningum og kenning-
um, sem ég botnaði ekkert í og gat ekki séð í gegnum.
En það, sem ég gat ekki, það gerði hann, Drottinn Jesús
sjálfur, með sínum heita kærleika og sínu sterka að-
dráttarafli. Þó að ég sæi hann ekki nema eins og í þoku
og gegnum hjúp, þá sá hann löngun mína. Og hann rauf
mannhringinn, braut niður skjaldborgina, kom á móti
mér og bauð mér leiðsögn sína. Það var hjálpin.“
Kirkjan verður í orði og verki að kosta kapps um, að
Kristur sé sjálfur boðaður, krossfestur og upprisinn, hverju
bami þjóðarinnar, ungu og gömlu, eða, eins og Páll postuli
komst að orði, „uppmálaður fyrir augum yðar“. Þegar
dýrðarmynd hans blasir við augum þjóðarinnar, verður
öllu borgið. Þá ná áhrif hans inn á hvert svið þjóðlífsins
og gefa einnig annarri auðlegð vorri gildi, ljós og liti og
fegurð, eins og morgunljóminn endurspeglast í daggar-
perlunum. Því að Kristur er sól hins andlega heims, og
það er eðli sólarinnar að skína og ylja, vekja, hressa,
lífga; hvarvetna þar sem geislar hennar lýsa, er hún afl-
vaki kærleikans, en skuggar úlfúðar og haturs skriða í
felur. Vandamál leysast sjálfkrafa, er fram er boðið:
Allt mitt er þitt, en ekki heimtað: Allt þitt er mitt.
Þá rís Sólareyjan, Thule, að Guðs vilja sem fjallkirkja
Norðursins með háreistum ölturum, búnum bláu klæði
og fannhvítum dúki, gullstöfuðum, undir björtu himin-
hvolfi við sálmaklið fossa og sævar.
Þá er þjóð vor rík hjá Guði.
*
Ver þú ríkur hjá Guði.
Sá er boðskapur Krists til þín og mín persónulega.
Erum við það?
Ég efa, að nokkur af oss muni játa því þegar. Og þess
er ekki heldur óskandi. Því að hverja telur Jesús sæla?
Fátæka í anda, syrgjendur, þá, sem hungrar og þyrstir