Kirkjuritið - 01.07.1954, Síða 29

BISKUPSVÍGSLAN
315
eftir réttlætinu, með öðrum orðum þá, sem eiga óslökkv-
andi þrá til þess að verða ríkir hjá Guði, en finna þó jafn-
framt, að þeir eru skammt á veg komnir. Sú þrá, sönn
og einlæg, býr yfir þeirri auðlegð, sem leiðir til Guðs.
Ríki heimskinginn átti hana ekki. Hann var sjálfum
sér nógur. Hann ætlaði að segja við sál sína: Sál mín, þú
hefir mikil auðæfi til margra ára, hvíl þig nú, et og drekk
og ver glöð.
En sá réð,
es ríkr of vas;
framm eru feigs götur.
Heimskinginn hafði ekki minnstu hugmynd um það,
hvernig hag hans var háttað fyrir alskyggnum og almátt-
ugum Guði. Og hversu margan skortir innri frið og öryggi:
Ég þykist standa á grænni grund. En Guð veit, hvar ég
stend.
Ver þú ríkur hjá Guði.
Glæðum Guðs þrá vora og bænarlíf frammi fyrir
dýrðarmynd Jesú Krists, sem oss var þegar í bernsku
boðið að koma og sjá. Þannig er auðveldast að trúa með
barnslegum hug, hrópa til Guðs af hjarta, eins og spá-
maðurinn komst að orði, í stað þess að kveina í rekkjum
sínum. Leggjum fram krafta vora óhikað í þjónustu þessa
blessaða lífs hér á jörðu, en vitum það þó jafnframt, að
það er aðeins upphaf annars æðra. „Veröldin er brú“,
sagði Jesús, ,,far þú yfir hana, en reis þér ekki fastan
bústað á henni.“ Hann bendir oss með dæmi sínu, hvernig
það beri að skilja. Hann eyðir áhyggjum og kvíða, en
blæs oss djörfung í brjóst og kallar til lærisveinsfylgdar
í verki og sannleika. Vér heyrum rödd Guðs bak við tím-
ans þunga nið:
Ef þú lætur af þessu vili þínu, mun ég aftur láta þig
ganga fram fyrir mig — og ef þú framleiðir aðeins dýr-
mæta hluti, en enga lélega, þá skalt þú aftur vera mér
aiunnur.