Kirkjuritið - 01.07.1954, Side 33

BISKUPSVÍGSLAN
319
Það. En mig langar til að gjöra það litla, sem í mínu valdi
stendur, til þess að hann batni. Hvað gjörir þú?“
Já, hvað gjörum vér?
Biðjum Krist að gefa heiminum nýja vakningu og láta
hana byrja í voru eigin hjarta.
Biðjum hann um himneskan auð mannssálnanna, sem
ekkert fær grandað, heldur varir um tíma og eilífð.
Dýrð sé Guði, föður, syni og heilögum anda um aldir
alda. Amen.
Eftir prédikun biskups gengu sömu prestar og áður í fullum
skrúða fyrir altari, og fór þá fram altarisganga biskups og
fjölskyldu hans, vígsluvotta og annarra, er að athöfninni þjón-
aðu, og var guðsþjónustunni lokið með venjulegum hætti.
Síðast var þjóðsöngurinn sunginn.
Athöfn þessi stóð nálega í þrjár klukkustundir og fór fram
aieð miklum hátíðarblæ.
Veizla kirkjumálaráðherra.
Um kvöldið hélt kirkjumálaráðherra, Steingrímur Steinþórs-
son, veglegt samsæti til heiðurs hinum nývígða biskupi. Voru
þar stödd forsetahjónin, forsætisráðherrahjónin og aðrir ráð-
herrar, og margt annað fyrirmanna, en langflestir gestanna
voru prestar og konur þeirra. Voru gestir á f jórða hundrað.
Eftir að kirkjumálaráðherra hafði ávarpað heiðursgestinn
°g aðra, og boðið velkomna fulltrúa erlendra kirkjufélaga, mælti
hann á þessa leið:
Vígsla nýs biskups er merkur atburður, ekki aðeins í sögu
hirkju og kristindóms, — það er atburður, sem markar stærri
eða minni spor í þjóðlífið allt og verður því ávallt skráður á
sPjöld sögunnar sem einn af mestu markasteinum þar.
Á hátíðastundu verður oss því litið um öxl til mikilhæfra
kirkjuhöfðingja þjóðar vorrar, og gagnmerk störf þeirra og
heillarík áhrif á trúarlífið og þjóðlífið allt eru oss lifandi í
huga. Það er hverjum Islendingi bæði gagnlegt og hollt að
skyggnast þar um bekki og njóta leiðsagnar sögunnar. Hér er
þó hvorki staður né tími til að staldra þar lengi við. En við
þetta tækifæri nú minnumst vér sérstaklega með virðingu og