Kirkjuritið - 01.07.1954, Side 53

PRESTASTEFNAN 339
Setbergi og hefir þjónað því síðan til seinustu fardaga. Pró-
fastur í Snæfellsnessprófastsdæmi 1934—1954.
Öll þessi störf hefir séra Jósef rækt af mikilli kostgæfni, þótt
kennimaður góður og setið staðinn með prýði. Hann hefir
notið vinsælda og virðingar sóknarbarna sinna og embættis-
bræðra og farsæld og blessun fylgt ævistarfi hans.
Séra Jóhann Briem, prestur að Melstað. Hann vígðist til þess
prestakalls 1912 og hefir þjónað því síðan óslitið í 42 ár til
seinustu fardaga.
Séra Jóhann vakti þegar í Menntaskóla athygli bæði kennara
°g nemenda sökum frábærrar háttprýði og stillingar, og hefir
hvorttveggja einkennt hann jafnan síðan og öll störf hans. Hafa
þau orðið ávaxtarík og söfnuðirnir kunnað vel að meta. Hann
er einn hinna hógværu, sem munu landið erfa.
Séra Jónmundur Halldórsson, prestur að Stað í Grunnavík.
Hann vígðist aðstoðarprestur séra Helga Árnasonar í Ólafsvík
árið 1900, varð prestur að Barði í Fljótum 1902, fékk Mjóa-
fjarðarprestakall 1915, og prestur að Stað í Grunnavík hefir
hann verið óslitið síðan 1918. Þannig hefir hann náð því að
verða júbílprestur og hefir síðustu árin verið elztur þjónandi
Presta á íslandi.
Séra Jónmundur hefir verið einn hinna tápmestu og dug-
legustu manna sinnar samtíðar á íslandi, gæddur þeirri vík-
ingslund, er vex við hverja raun. Hann hefir unnið afreksverk
í erfiðu og afskekktu prestakalli, og má að líkindum þakka það
Prestsstarfi hans og öðrum störfum, að byggðin umhverfis Stað
í Grunnavík hefir haldizt. Þannig hefir hann flestum eða öllum
fremur staðið gegn því, að land vort minnkaði, og getur með
heiðri lagt frá sér hirðisstafinn.
Séra Eiríkur Stefánsson, prófastur að Torfastöðum. Hann
vígðist prestur í Torfastaðaprestakalli vorið 1906 og hefir
þannig þjónað því samfleytt í 48 ár. Prófastur í Ámessprófasts-
hæmi frá 1948.
Séra Eiríkur batt ungur órofatryggð við prestakall sitt, og
mun aldrei hafa til hugar komið að sækja þaðan. Hefir hann
fest þar djúpar rætur og setið staðinn vel. Hefir safnaðarfólk
hans litið með virðingu og vinarhug til hans og heimilis hans
°g átt þar athvarf og skjól.