Kirkjuritið - 01.10.1956, Qupperneq 39

Séra ‘þorsleinn C. ^ónsson, fimmlugur
Hann átti fimmtugsafmæli 19.
júlí sl. Sr. Þorsteinn er fæddur í
Revkjavík og ólst þar upp hjá for-
eldrum sínum: Jóni Þorsteinssyni,
söðlasmið, og konu hans Maríu Guð-
laugsdóttur. Eru báðar ættir hans úr
Rangárþingi og telur sr. Þorsteinn
sér það til gildis. Lái ég honum það
ekki. Hann stundaði nám í Mennta-
skólanum í Reykjavík og varð stúd-
ent 7. júní 1930. Kandidatsprófi í
guðfræði tók hann við Háskóla Is-
lands 9. júní 1934 með 1. eink. A ár-
unum 1946 og ’47 var hann við fram-
haldsnám erlendis og lagði einkum
fyrir sig kennimannlega guðfræði.
Sr. Þorsteinn \’ar vígður til prests
28. júní 1934, sem settur sóknar-
prestur í Miklaholtsprestakalli í Snæ-
fellsprófastsdæmi. Um haustið, það
sama ár, fékk hann veitingu fyrir kallinu, næstur á eftir séra Arna Þórar-
inssyni á Stórahrauni, og hefir þjónað því síðan. Aukaþjónustu hefir hann
gegnt í nágrannaprestaköllum um lengri eða skemmri tíma. Arið 1936 var
Söðulsholt gert að prestssetri og hefir hann búið þar. Eins og fyrr segir,
hefur séra Þorsteinn þjónað sama prestakalli yfir 20 ár. Honum er ljúft
að mæla, að þar hafi hann verið hjá „góðu fólki.“ Sóknarbörn hans hafa
og kunnað að meta mannkosti hans.
Sr. Þorsteinn sameinar það tvent, að vera alvörumaður og hógvær gleði-
maður. Málefni kirkjunnar hafa æ verið honum heilög hugðarmál, og við
öll störf prestsins hefir liann verið vandlátur við sjálfan sig, enda farist þau
vel úr hendi. Utan kirkju — sem innan — er hann hinn raungóði vinur og
vill allra vanda leysa. Hann er í eðli sínu óhlutdeilinn, en finnist honum,
að gengið sé á rétt þess, sem síst skyldi, snýst hann til varnar og getur þá
orðið þungur á bárunni. Slíkur er háttur góðra manna. Einn er sá þáttur
í starfi prestsins, sem hefir mjög tekið hug sr. Þorsteins, en það er sál-
gæzlan. Hefir hann verið einn af hvatamönnum innan stéttar sinnar um