Kirkjuritið - 01.10.1957, Blaðsíða 17

PISTLAR
351
skemmta sér sem bezt. Auðvitað á þetta ekki við um alla.
Sumum, sem vinna í annarra þjónustu, finnst t. d., að þeir verði
að vinna fyrir sig um allar helgar, megi vart líta upp úr því.
Til eru lönd, (Skotland o. fl.) þar sem svo langt er gengið
að banna langflestar skemmtanir á helgum dögum vegna helgi-
haldsins. Fyrr má nú vera en fara svo út í hinar öfgamar að
leggja að miklu leyti niður helgihaldið sakir skemmtananna.
En kjarni málsins er þessi: Getum vér án Guðs lifað og þurf-
um vér ekki alltaf að leita hans?
Nú er eitthvert bezta sumar, sem elztu menn muna, að ganga
11 r garði. Sóldagarnir, blómaanganin, jarðargróðinn, gæftimar,
— allt er þetta ógleymanlegt. Ef vér finnum ekki ríka ástæðu
°g þní til að þakka Guði það, getur það varla komið af öðru
en því, að oss finnst vér hafa sótt það sem annað mest til sjálfra
VOr’ gangi náttúrlega allt annað að óskum í lífi voru og þjóð-
arinnar og þar séu engar villur eða brestir, þá er síður að
undrast, þótt oss sé ekki gjamt að leita æðri leiðsagnar og
hjálpar hvort heldur í kirkjunni eða annars staðar.
Þetta verður samvizkuspuming um sannleikann. Er Guð til,
°g hvert er samband vort við hann?
Ekkert væri Guði sannleikans ósamboðnara en að ætla sér
að þjóna honum með lyginni, jafnvel þótt það væri gert í góðu
skyni. Og það er satt, að þrátt fyrir miklar opinberanir er Guð
enn að miklu leyti hulinn Guð. Þekking vor á honum er öll í
uiolum, skilngurinn í þeim efnum fremur hjartans en heilans.
Það held ég þó, að sé hin fjarstæðasta blekking, ef einhverjir
Þera hana í brjósti, að vér séum á nokkum hátt vaxin upp úr
guðstrúnni. Vér verðum, þegar vér hugsum oss um, að játa
uaeð postulanum mikla, að vér höfum ekkert, sem vér höfum
ekki þegið, beint eða óbeint. Guð er oss líka flestum miklu
naeira en vér hugsum oftast verulega um, eða líkt og sól að
baki skýja. Hitt er jafnframt trúa mín, að þess þyki líka brátt
almennari þörf, að vegsagnar Krists gæti meira í uppeldi og
uaenningarmálum en verið hefir um skeið. Ég fulltreysti því,
að sólskin sumarsins hafi vakið þakklæti vort til föður ljósanna
°g leynzla þess minnt oss á vegu hans.