Kirkjuritið - 01.10.1957, Blaðsíða 22

356
KIRK JURITIÐ
af því. í öðru lagi hlýtur maður að álykta af þessum auglýs-
ingum, að yfirleitt séu fluttar inn lélegar og Ijótar myndir.
En hvers vegna á að líða það? Við íslendingar erum með
réttu alltaf brýndir á því, að oss beri að vanda þá vöru, mat-
væli og annað, sem vér sendum til útlanda. Skipaðir eru mats-
menn, sem fylgjast með því að hér sé ekki út af brugðið, svo það
verði ekki innlendum til ósóma og erlendum til tjóns. Hví er
ekki jafn strangt mat á því, sem inn er flutt, þar á meðal á kvik-
myndunum? Ekki ætti okkur að vera hollt né skylt að drekka
í okkur erlent eitur, né nein þörf á að sækjast eftir útlendum
ómat, hvort hann er í kvikmynd eða öðrum búningi.
Þess virðist mega vænta, að eitthvað verði gert til úrbóta,
því flestir munu sammála um, að þetta sé í slæmu standi.
Draumvísur.
Að gefnu tilefni birti ég vísur þær, sem sögnin segir, að frú
Hólmfríði Jónsdóttur frá Mælifelli dreymdi, að Jón skáld Árna-
son frá Víðimýri kvæði við hana, skömmu eftir að hann drukkn-
aði. En frú Jónína Hannesdóttir á Auðólfsstöðum hermdi þær
svo:
Margan galla bar og brest,
bágt er varla að sanna.
Drottinn alla dæmir bezt,
dómar falla manna.
Ómastrengir hrukku hér,
hljóma lengi er náðu,
drómaþrenging sál ei sér,
sómi fenginn nógur er.
Gunnar Árnason.