Kirkjuritið - 01.10.1957, Blaðsíða 30

•364
KIRKJURITIÐ
liluta. Af hverju? kann einhver að vilja spyrja. Ég svara út frá
margra ára reynslu sem söngkennari: Það er af því, að á veg-
um söngsins og söngkennslunrfar berast þessir hlutir barninu
í náinni snertingu við athafnaþrá þess og hreina og ósnortna
fegurðarþrá þess og sköpunargleði.
Það er til dæmis mikill munur á því, hvort kennari hlýðir
bami yfir þessar ljóðlínur: „Ég vil elska mitt land,“ eða börnin
eru látin syngja Ijóðið með innileika, gleði og tilfinningu. Söng-
ur þerra sjálfra orkar á efnið og byggir upp tilfinninguna, sem
felst í orðunum. Og þegar árin líða og þau rifja upp orðin,
koma þau í hugann umvafin þessari tilfinningu. Þannig getur
söngurinn skapað grundvöll trúlyndrar ættjarðarástar, sem eng-
in orð megna ein án söngs. Alveg sama máli gegnir um sálma,
börnin þurfa að syngja það sjálf inn í sál sína, að Jesús er
bróðir bezti, að Víst ertu Jesú kóngur klár, og þá verður hann
þeim það. Bróðir í æskunni, Drottinn á fullorðinsárunum. Og
þau þurfa að syngja inn í sál sína bænina: Gef þú, að móður-
málið mitt.
Ef við gefum börnunum okkar tækifæri til þess og rækjum
þessa menningargrein í skólunum, þá er það alveg víst, að
kirkjur landsins og söfnuði mun ekki skorta söngfólk, heldui
ekki félagslíf okkar og samkvæmi. Og svipur félagslífs okkai
almennt og allra samskipta mundi verða allur annar og fegurri,
þegar við förum að vinna að þessu af atorku og skilningi, verða
siðmannaðri, fegurri og traustari. Og þess þurfum við svo sann-
arlega við, ung, fámenn Jijóð í háskalegri og tillitslausri ver-
öld. En ég veit, að allt starf, sem unnið er á þessari braut,
greiðir þessari hugsjón leiðina, einnig okkar fátækleg viðleitni
hér, litli vísirinn að tónlistarkennslu, sem hafin er hér í sýsl-
unni og starf kóranna.
Takmarkið er: almenn, þjóðleg, lifandi söngmenning út um
allar byggðir landsins. Við verðmn að vissu leyti að líta á okkur
sem frumherja í óbyggðu landi, sem erum að reyna að vinna
að þessum málum, og verðum að berjast við örðugleikana með
áræði og trúlyndi landnemans. En þá mun líka Guð blessa
þetta starf okkar. Það verður þá steinn, sem okkur er leyft að