Kirkjuritið - 01.10.1958, Side 14

348
KIRKJURITIÐ
Hann hefir lengi setið i embætti sínu og þótti mjög dugandi
og allvíðsýnn, enda með mikla reynslu af trúboðsakrinum.
En í vetur þótti páfa brýnt að skipa honum aðstoðar- og eftir-
mann, enda er Biondi 86 ára. Talið er, að um það hafi orðið
mikil átök á „hærri stöðum“. Svo standa sakir, að kaþólsku
kirkjunni kemur nú hvað mest fé frá Bandaríkjunum. Þar
eru að vísu ekki nema 34 milljónir rómversk-kaþólskra manna,
og því álitið óhugsandi, að kaþólskur maður geti orðið þar for-
seti í náinni framtíð. En hitt mun þá hafa dreymt um, að ef
til vill gætu þeir lagt til næsta páfann. Víst er, að „kúrían“
(æðsta kirkjustjórnin) verður að taka tillit til þeirra. Þess
vegna gerðist það í vor, að páfi skipaði Samúel Alphonsus
Stritch, erkibiskup í Chicago og aðalfjárhaldara kaþólsku kirkj-
unnar í Ameríku, aðstoðar- og eftirmann Biondis kardínála.
Þessi útnefning olli umtali og jafnvel deilum. Því verður ekki
neitað, að innan kaþólsku kirkjunnar eru margir, sem telja
að engu betra sé, að hún verði amerísk heldur en evrópísk.
Francois Mauriac, nóbelskáld, hefir m. a. sagt: „Menn geri
sér það bara i hugarlund, að Spellman kardínála (í New
York) yrði falin æðsta stjórnin í andlegum og veraldlegum
efnum innan kaþólskrar kristni! Það væri kirkjunni upphaf
sinna mestu mótgangstima, síðan Filippus fríða leið.“ — Það
var Filippus, sem flutti páfann til Avignon og gerði hann að
handbendi Frakkakonunga. Með tilliti til kalda stríðsins rnilh
austurs og vesturs telja menn það enn ósnjallara og uggvæn-
legra, að páfastóllinn yrði háður Bandaríkjamönnum og jafn-
framt Nato, í stað þess að leita allra ráða til að auka skilning
þjóðanna á því, að kristindómurinn á erindi til allra, og kirkj-
an er alþjóðleg i eðli sínu. En harmsaga hennar, hve hún hef-
ir víða og lengi verið háð veraldlegum valdhöfum.
Og nú er eins og forsjónin sjálf hafi gefið páfanum nýtt
tækifæri til að rétta við taflið. Stritch erkibiskup féll í valinn
fáeinum vikum eftir að hann kom til Bómar og fékk þar
fremur kaldar viðtökur Biondis, sem taldi, að önnur sjónar-
mið hefðu átt að ráða við val eftirmanns hans.
Árið 1946 (og einnig 1953) sýndi Píus páfi, að hann var