Kirkjuritið - 01.10.1958, Side 15

KIRKJUMTIÐ
349
hafinn yfir það þröngsýna sjónarmið, að Italir ættu að mestu
að ráða um stjórn hinnar alþjóðlegu kirkju. Þá skipaði hann
svo marga nýja kardínála af erlendum uppruna, að landar
hans, ítalirnir, komust í fyrsta sinn í hreinan minni hluta.
I hinu 70 manna kardínálaráði eru nú aðeins 39 frá Evrópu
allri. Og nú hefir þetta viðsýni og skilningur Píusar 12. aftur
borið hærra hlut í afdrifariku vali. Nýlega skipaði hann Arm-
eníumanninn Georgij Pjotr Agagianian aðstoðar- og eftirmann
Biondis, í skarð Stritchs, sem fyrr getur. Agagianian var áður
patriarki armenísku einingarkirkjunnar í Líbanon. Hann er
fyrsti maðurinn utan Evrópu, sem sezt í slíkt valda- og tign-
arsæti innan kaþólsku kirkjunnar, og meðal annars talinn
mestur kaþólskra sérfræðinga í sovétskum málum. Strax sjást
þess líka merki, að hann hyggst gera- kirkjuna óháðari evróp-
ískri stjórn, því að hann hefir boðið til biskupafundar á Man-
illu í desember. Skulu þar mæta biskupar í Austurlöndum
fjær, og mun Agagianian þá kunngera betur hina nýju stefnu
á trúboðsakrínum. Þetta er eitt af vortáknum tímanna.
Landhelgismálið.
Stéttarbróðir minn spurði mig glottandi fyrir nokkru síðan:
„Hvað segir nú Kirkjuritið um landhelgismálið?“ Ég skildi,
að honum fannst það mundi sýna óþarfa yfirlæti að minnast
á það hér. En ég er honum gersamlega ósammála, og kemur
það að nokkru fram í pistlinum um kirkjuna og blöðin. Kirkj-
an á að láta sig öll mál varða og mest velferðarmál einstakl-
inga og stétta. Annars einangrast hún í þjóðlífinu, verður
ekki óáþekk gömlu hlóðaeldhúsi, sem að vísu stendur, þótt
búið sé að byggja nýtt íveruhús, en eldur er sjaldan tekinn
upp í. Þetta kemur líka bert fram í mörgum erlendum kirkju-
blöðum, að þau ræða innlenda stjórnmálaviðburði og heims-
málin frá sínu sjónarmiði.
Ég er einn af þeim, sem treysta því, að við vinnum sigur
í landhelgismáilnu, af því að við höfum góðan málstað. Ekki
af því, að aðrar þjóðir hafa þegar tekið sér slík yfirráð yfir