Kirkjuritið - 01.10.1958, Blaðsíða 37
KIRKJURITIÐ
371
hjarta þínu, af allri sálu þinni og af öllum huga þinum og af öllum
mætti þínum“, „þú skalt elska náunga þinn eins og sjálfan þig“, og „ég
lifi, og þér munuð lifa“. 1 þessum þremur setningum er að minni hyggju
að finna kjarna kristinnar lífsskoðunar og hyrningarsteina hennar þrjá:
dýrkun guðdómsins, siðgæðisskoðun og trúna á líf eftir þetta líf vegna
upprisu Krists. — Þetta er vitaskuld engin fræðileg skýrgreining á krist-
inni trú, heldur aðeins hitt, hvernig hún hefir komið mér fyrir sjónir.
En snúum okkur nú að seinni spurningunni: „Hverjir eru kristið
fólk?“ Hverju eigum við þá að svara? Okkur er sagt, að vestræn lönd
byggi kristið fólk. Ef við værum ókunnugt aðkomufólk hér á jörðinni,
mundum við segja: „Það var skemmtilegt að heyra. Það væri gaman að
koma þangað og sjó, hvernig þeir lifa og búa hver að öðrum, sem átt
hafa jafn-góðan, vitran og göfugan leiðtoga í nær tvær þúsundir óra.
Þar hlýtur að vera hið mesta fyrirmyndarriki, sæla og hamingja í sam-
búðinni." En hvernig er þar umhorfs? Þetta kristna fólk berst á tuttugu
ára fresti í blóðugum styrjöldum og beitir allri orku sinni og öllu viti
sínu til að finna mikilvirkustu tækin og hraðvirkustu aðferðirnar við að
tortíma náunganum eða spilla hamingju hans og lífsgæfu. Þá spyrjum
vér: Er þetta kristið fólk? Er þetta fólkið, sem gefið hefir verið hoð-
orðið: Elska skaltu náunga þinn eins og sjálfan þig? Já, þetta verður að
játa. Er þetta þá kirkjunnar sök, er þetta veikleiki kristninnar? Nei, því
verður að neita. Það er hinn illi helmingur mannsins, ógirndin, hatrið,
tómlætið um sannleikann, — í einu orði syncLin, sem steypt hefir mann-
kyninu í alla þessa ógæfu og hörmungar. Þetta hefir ekki orðið vegna
kristninnar, heldur þrátt fyrir kristnina. Það er ekki kirkjunnar sök,
heldur hefir það gerzt þrátt fyrir starf hennar í tvö þúsund ár. Menn-
irnir eru ótrúlega breyskir, ótrúlega tornæmir af reynslunni og léttúðar-
fullir um þann sannleika, að eins og menn sá, svo munu þeir og upp
skera. Þeir vilja ekki sjá, þótt þeir þykist hafa opin augun. Eða ef til
vill er hér að verki hinn ævagamli löstur, að „hið góða, sem ég vil, það
geri ég ekki, en hið illa, sem ég vil ekki, það geri ég“.
Það er því mikið fagnaðarefni, þegar ungt fólk binzt samtökum um
að efla kristni sína, styðja hvert annað í baráttunni gegn syndinni,
styrkja hvert annað í trúnni á Jesúm Krist. Það starf er göfugt, óeigin-
gjarnt og gott, samboðið kristnum mönnum. Megi ykkur vel takast í
viðleitni ykkar. Þá mun „geisli Guðs hallar" lýsa um sálir ykkar og
dýrlegur ilmur koma í kirkjuna.
Sverrir Pálsson.