Kirkjuritið - 01.10.1958, Blaðsíða 42

376
KIRKJURITIÐ
hann órofa tryggð við þann stað, enda lifði hann þar langa, viðburðaríka
œvi, og þar andaðist hann 8. ágúst siðast liðinn.
Tvíkvæntur var Karl. Fyrri konu sina, Margréti, missti hann eftir
stutta samveru, ásamt fyrsta hami þeirra. Með síðari konu sinni, Ingi-
björgu ■— systur Margrétar —- eignaðist hann mörg börn, en aðeins þrjú
eru á lífi: Páll og Sigurgeir hændur á Bjargi og Margrét, búsett í
Reykjavík. Þrjú mjög mannvænleg hörn í blóma lífsins misstu þau hjón,
og var þeirra sárt saknað af ástvinum og öllum, er til þekktu. Ingihjörg
andaðist 1937 og hafði þá aflokið miklu og erfiðu dagsverki.
Á Bjargi var oft gestkvæmt, þótti öllum þar gott að koma. Var tíðum
mikið um alls konar gleðskap, húsbóndinn gleðimaður mikill og hafði
yndi af gestakomu og góðum félagsskap. I lífi Karls skiptust því á ljós
og skuggar, hamingja og ýmsir erfiðleikar, er verða á vegi flestra, er
lengi lifa, en hann var ætið hinn sami prúði og hógværi maður á hverju
sem gekk. Hann reisti sitt hús á Bjargi, hans lífsgleði og lífsskoðun var
einnig grundvölluð á bjargi.
Eins og að framan greinir starfaði Karl óvenjulengi að málefnum
kirkju og safnaðar. Hann sat flesta héraðsfundi til hins siðasta, enda
safnaðarfulltrúi til dauðadags. I sóknarnefnd var hann áhugasamur um
málefni safnaðarins og þó sérstaklega það, er við kom söngmálum, þvi að
hann var söngelskur mjög og söngmaður góður, eins og margir hans ætt-
menn. Á fyrstu árum sinum i sóknarnefnd gekkst hann fyrir þvi, að
hafin voru samskot til að kaupa orgel í kirkjuna, sem var hið þarfasta
verk. Var hann síðan ásamt konu sinni og börnum um mörg ár hinn
ötuli áhugamaður með að halda uppi söng í sveitinni, bæði i kirkju og
utan hennar. Hafa siðan niðjar hans á Bjargi haldið ákveðið áfram á
sömu braut.
Karl á Bjargi verður minnisstæður öllum, sem kynntust honum. Hann
var glæsimenni, hafði fágaða og kurteisa framkomu, svo að af bar, var
allra manna hæfastur til að vera þátttakandi í hvers konar mannfagn-
aði, sakir sins glaða viðmóts og mörgu hæfileika.
Við Miðfirðingar minnumst hins glaða yfirbragðs og hlýja handtaks.
Við hefðum gjarnan viljað hafa átt þess kost að taka enn einu sinni
i höndina á honum, þakka honum fyrir störfin í þágu kirkju og safn-
aðar, og fyrir allar ógleymanlegar samverustundirnar, og þá um leið
óska honum góðrar ferðar yfir landamærin og góðrar heimkomu í hin
nýju heimkynni.
Benedikt GuSmundsson.