Kirkjuritið - 01.05.1959, Blaðsíða 12
202
KIRKJURITIÐ
yfirsjónir fyrri tíð'ar manna, með því að efla þennan mikla
gjafasjóð og verja honum betur. Vér skulum vona, að tveggja
alda minning hins brennandi hugsjónamanns og göfuglynda
mannvinar leiði til þess. Betra er seint en aldrei. Og nú er líka
mikil nauðsyn, sem kallar að. Það er lítilsvert að byggja upp
leiði spámanna hjá því að láta hugsjónir þeirra rætast.
Minning Jóns Þorkelssonar Skálholtsrektors verður ekki
sannheiðruð né réttilega á lofti haldið, nema með nytsamri og
fagurri framtíð, börnum og unglingum til bjargar og þroska.
Hér er bent á leið til þess.
Reynslan er ólýgnust.
Margir tala um trúna, eins og hún væri aðeins huglæg, ímynd-
un, óskadraumur. Henni fylgdi engin reynsla. En trúarreynsl-
an er mikil og margs konar. Þess vegna verður trúin aldrei
þöguð í hel, né kveðin niður.
Mér þykir rétt að geyma hér tvo vitnisburði mætra manna.
Þeir eru báðir teknir úr viðtölum, sem Morgunblaðið birtir
nýlega eftir m.
Sá fyrri er ummæli Haralds Böðvarssonar, hins landskunna
athafnamanns og höfðingja á Akranesi, er hann varð sjötugur
hinn 7. maí s. 1. Þessi eru orð hans:
Þegar talað er um dugnað manna og frmkvæmdir, þá gætir
oft mikils misskilnings í skoðunum manna. Okkur hefir að vísu
verið gefið veganesti af ýmsu tagi, en það er undir sambandi
okkar við æðri máttarvöld komið, hvernig úr rætist, og án
þeirrar hjálpar erum við lítils megnugir. Sterkt bænasamband
við Drottin er nauðsynlegast af öllu, ef vel á að fara. Þið bros-
ið kannski, hélt hann áfram, en þetta var mér innrætt í æsku,
og það verður ekki frá mér tekið. Við erum ekki eins miklir
bógar og við viljum vera láta. Líf okkar fer algerlega eftir því,
hve einlægir við erum í bænum okkar. Þegar ég hefi óttazt um
bátana, þá hefi ég ekki þurft annað en biðjast fyrir af einlægni
og auðmjúku hjarta, og þá hefir óttinn ætíð horfið. Ég hefi
hvorki misst bát né mann. Það er mikil gæfa. Ég hefi alltaf
haft það fyrir sið að biðja fyrir sjómönnum mínum á hverju
kvöldi. Það sakar ekki. —
Haraldur Böðvarsson er mikill gæfumaður sakir þess, hvað