Kirkjuritið - 01.05.1959, Blaðsíða 34

224
KIRKJURITIÐ
hans. Ég varð einnig eftirmaður hans í Seattle, en þar þjón-
aði hann Hallgrímssöfnuði. í Vancouver stofnaði séra Runólfur
nýjan söfnuð nokkrum árum eftir að hann hafði látið af störf-
um. Til Vancouver hafa mjög margir íslendingar flutzt á síð-
ari árum, bæði frá öðrum byggðum Ameríku og héðan að
heiman. Séra Runólfur var rúmlega sjötugur, þegar hann vann
kappsamlega að því að stofna íslenzkan, lúterskan söfnuð í
Vancouver. Faðir minn tók við prestsþjónustu þar af honum
árið 1945, og nú þjónar þar séra Eiríkur Brynjólfsson, áður
prestur að Útskálum.
Ekki bar síður af starf séra Runólfs í þágu menntamála. Hann
var prófessor í íslenzku við Wesley College, Winnipeg, Mani-
toba, frá 1910 til 1913, en þá stofnaði íslenzk-lúterska kirkjan
í Ameríku skóla, sem kenndur var við séra Jón Bjarnason, og
var séra Runólfur rektor þess skóla næstum samfleytt til 1940,
en þá lagðist skólinn niður.
Áhugi séra Runólfs fyrir íslenzkum málefnum sést meðal ann-
ars af því, að hann var nokkur ár í framkvæmdanefnd Þjóð-
ræknisfélagsins og forseti Fróns, sem er deild þess í Winnipeg.
Hann var um margra ára skeið í framkvæmdanefnd íslenzka
kirkjufélagsins og gaf út Sameininguna, og árið 1952 var hann
kosinn heiðursfélagi kirkjufélagsins, en hann var elztur presta
þess. Fyrir þrem árum veitti Gustavus Adolfus College honum
nafnbót heiðursdoktors í viðurkenningarskyni fyrir fræði-
mennsku hans.
Það gleður mig að vera hér á íslandi, þegar hann kveður, og
geta miðlað bræðrum hans hér af minningum og persónuleg-
um kynnum af þessum framúrskarandi, kristna manni og
kennimanni.
Ég er þess fullviss, að margir hér á landi munu taka undir
með mér og biðja Guð að blessa minningu hans og verk hans
fyrir Guð og landið og biðja eftirlifandi konu hans og börnum
blessunar og huggunar.
Harald Sigmar.