Kirkjuritið - 01.06.1959, Qupperneq 26

Kristsfrœði
Kristin kirkja trúir á Krist. Hún gerir það samkvæmt orðum
hans sjálfs: ,:Trúið á Guð, og trúið á mig,“ Jóhs. 14,1. Smbr.
Matt. 18,6: „En hver, sem hneykslar einn af þessum smæl-
ingjum, sem á mig trúa, betra væri honum, að stór kvarnar-
steinn væri hengdur um háls honum og honum væri sökkt í
sjávardjúpið."
Trú:n á Krist er víða játuð í Nýja testamentinu. Tómas sagði
við Jesúm: „Drottinn minn og Guð minn“ (Jóhs. 20, 28). Jesús
svarar Tómasi: „Af því að þú hefur séð mig, hefur þú trúað.
Sælir eru þeir, sem sáu ekki og trúðu þó.“
Þannig hefur kirkjan játað trúna frá upphafi vega. Plinius,
skattlandsstjóri í Biþyníu, gerði rannsókn á átrúnaði kristinna
manna og komst að því, að þeir syngju Kristi víxlsöngva „eins
og guði“ („quasi deo“); þetta var um 110 e. Kr. Helgisiðir krist-
inna manna frá upphafi bera þess vitni, að hann var þeim guð;
þeir ákölluðu hann.
Kirkjan hefir alltaf staðið á verði gegn kenningum þeirra,
sem draga vildu úr trúnni á guðdóm Krists. Þeir hafa alltaf
verið og verða víst ávallt einhverjir, sem geta ekki sætt sig við
þetta, að maður, sem lifað hefir á jörðu, sé tilbeðinn sem guð.
En kirkjan gerði játningar söfnuðunum til leiðbeiningar í þess-
um efnum. Einhver allra skýrasta játningin er Níkeujátningin
frá 325 e. Kr„ þar sem játuð er trúin á Guð föður
„og á einn Drottin, Jesúm Krist, eingetinn son Guðs og fædd-
an af Föðurnum fyrir allar aldir, Guð af Guði, ljós af ljósi,
sannan Guð af sönnum Guði, fæddan, ekki skapaðan, af sömu
veru og Faðirinn, sem allt er skapað fyrir.“
Siðbótin hefir staðfest þessa játningu, m. a. með orðum Lúth-
ers í fræðunum: „Ég trúi, að Jesús Kristur, sannur Guð, fædd-
ur af Föðurnum frá eilífð, og sömuleiðis sannur maður, fæddur
af Maríu mey, sé minn Drottinn ..