Kirkjuritið - 01.06.1959, Blaðsíða 30

268
KIRKJURITIÐ
Guðs, heldur tegund lífs, guðdómlegt líf, guðdómlegan mann,
höfnuðu sumir fylgjendur hans því orðalagi; þar á meðal Kra-
rup. Slíkt er miklu nær sannleikanum; en auðvitað er það ekki
heldur rétt notkun á nafnorðinu ,,guðdómur“, sem nýguðfræðin
hefir.
*
W. A. Brown, prófessor við Union Theological Seminary, New
York, þótti það merkur guðfræðingur, þótt ekki væri lúthersk-
ur, heldur presbyteríani, að nefnd bók hans var gerð að kennslu-
bók í guðfræði við Háskóla íslands. Bókin er einkar skýr og
greinargóð. Þarf enginn að vera í óvissu um það, hvað átt sé
við. Hann fylgir Ritschl, þótt hann sé ekki sammála honum
í öllu.
Hann talar mikið um Jesúm sögunnar eins og Ritschlstefnan.
Með því er ekki átt við Biblíuguðfræði, heldur hitt, að hafna
skuli hugsjónastefnu, sem hefir engan grundvöll í veruleikan-
um, en halda sig við söguna (hina objektivu opinberun). Hann
tileinkar Jesú guðdómlegt gildi (gildismatsguðfræði), þ. e. Krist-
ur komi að sama gagni og Guð, „því að Guð, eins og hann er
þekktur í trúarbrögðunum, táknar einmitt þenna virka mátt til
að hjálpa og frelsa“. Útkoman er hin sama og hjá Ritschlstefn-
unni almennt: ekki Guð, heldur guðlegur maður. „Hinir sið-
ferðilegu eiginleikar og áhrif, sem Jesús treysti á í starfi sínu
á jörðu, reynast vera þau, sem bera mest guðleg einkenni; og
sönnunin fyrir sérstöðu hans kemur síður fram í hæfileikum
hans til að beita yfirnáttúrlegum meðulum, sem meðbræður
hans höfðu ekki til umráða, en í því, hve mjög hann sýndi, að
hann réð yfir siðferðilegum og andlegum áhrifum, sem hið
dýpsta hjá mönnum svarar. í Jesú heyrum vér raust Guðs tala
til samvizku vorrar eins og hvergi ella í sögunni, og vér reyn-
um siðferðilega og andlega ummyndun við það að lúta honum,
sem verður ekki skýrð með öðru en Guði. Þetta er ástæðan
fyrir því, að vér tileinkum honum guðdómlegt gildi (give him
a divine significance), sem vér bindum ekki við aðra menn.“